نشست خبری نمایش” پدرخوانده ناپلی” صبح امروز با حضور بابک محمدی کارگردان، فاطمه سمرقندی تهیه کننده، مهد ی سلطانی، امیر غفارمنش، مجید مشیری بازیگران و منیر ملکی طراح صحنه نمایش در خانه هنرمندان برگزار شد.

بابک محمدی کارگردان و مترجم این نمایشنامه ضمن اظهار اینکه “ادوارد فیلیپو”مشکلترین مسایل اجتماعی را در قالب طنز بیان می کند و  برای اهل هنر در جهان چهره ای شناخته شده است ،گفت : این نمایشنامه اولین نمایشه است که از ادوارد در ایران اجرا می شود و در این نمایشنامه هم خرد و هم استعدادهای ادوارد نمایان است.

وی در خصوص تغییر متن نمایشنامه گفت: «سعی کردیم متن را برای کسانی که با فرهنگ ایتالیایی و ناپلی آشنایی ندارند قابل درک کنیم اما مواردی مانند شیوه و لحن صحبت پدر خوانده را نمی توانستیم تغییر دهیم»  

کارگردان نمایش “پدرخوانده ناپلی” افزود: «من اساسا با تغییر متن مخالفم جز در مواقعی که متن اصلی برای مخاطب نا ملموس باشد »

وی همچنین در خصوص جذب مخاطب گفت: «تماشاگر ما در ایران به صورت اتفاقی به دیدن یک نمایش می آید و شرایط ظاهری تئاتر شهر و محوطه اش درخور هنر ایرانی نیست و در جذب مخاطب تاثیر منفی دارد.کلا روند اجرای تئاتر در ایران با مشکل روبرو است. چون یک نمایش بعد از تمرین و بازبینی بعد از چند ماه به مرحله اجرا می رسد و تضمینی هم برای روی صحنه رفتن یک اثر وجود ندارد بنابراین نمی توانیم تبلیغات را قبل از اجرا آغاز کنیم.»

وی درباره استفاده از بازیگران حرفه ای در نمایشش گفت: من چه در اروپا و چه در ایران از بازیگران خوب و حرفه ای استفاده کرده ام. چون صبر و حوصله کار با آدم های غیر حرفه ای را ندارم. همچنین مفهوم چهره بودن یک بازیگر را هم متوجه نمی شوم. بازپگر باید مفهوم متن را به درستی درک کند و در اجرا تنها به من اکتفا نکند و از خود خلاقیت نشان دهد»

بابک محمدی افزود: متوجه شده ام که کسی جز مهدی سلطانی نمی توانست نقش پدرخوانده را به این درستی اجرا کند. من واقعا تحت تاثیر توانایی، فهم و فرهنگ او قرار گرفتم. هنر ایران به افرادی مثل او نیازمند است»

وی ادامه داد : « پدر خوانده ناپلی تئاتری است که بر پایه دیالوگ ساخته شده است و مدت زمان آن در اصل ۳ ساعت است که ما با کوتاه کردن آن به شرط لطمه نزدن به متن آنرا به ۲ ساعت رساندیم»

مهدی سلطانی درباره نقش پدر خوانده در این نمایش گفت: «پدرخوانده ناپلی در وهله اول انسانی با ویژگی های ناتورالیستی یک انسان است. او فردی اصلاحگر و یک مصلح اجتماعی است. پدرخوانده یک ایده آلیست نیست و به دنبال یک اتوپیا نمی گردد چون جامعه را می شناسد و نمی خواهد دست به اتقلاب بزند. پدرخوانده در این نمایش با صلح به آرامش می رسد نه با جنگ»

وی ادامه افزود:« معتقدم که تئاتر تمیز ترین، پاک ترین و مقدس ترین هنر دنیا است و از طریق تئاتر می توان مفاهیم متعالی را متجلی کرد. ماریو پوزو نویسنده فیلم سینمایی”پدرخوانده” از این نمایشنامه بسیار گرته برداری کرده است. بنابراین اگر تشابهی بین این فیلم و نمایش وجود دارد به این دلیل است»

سلطانی ادامه داد: « پدرخوانده ها در اساس و اصول افرادی مرد سالار بودند که خانواده خود را دوست داشتند. آنها یک کلونی تشکیل داده و هر کس که وارد آن مجموعه می شد مورد حمایت قرار می گرفت. بیشتر پدرخوانده ها با یک تیپ اجتماعی مشخص شناخته شده می شوند. بنابراین وجود تشابه نیز در این نمایش اجتناب ناپذیر است.»

در ادامه فاطمه سمرقندی تهیه کننده نمایش گفت:« من از کودکی علاقه به تئاتر و نویسندگی داشتم. حضور بابک محمدی یکی از دلائل همکاری من با تئاتر بود. من معتقدم که بدون هنر اقتصاد ما خواهد مرد و بدون اقتصاد هم هنر از بین می رود»

وی عنوان کرد:« در دنیای عرضه و تقاضای محصولات فرهنگی ما بسیار نیازمند فعالیتهای اقتصادی هستیم. من حدود ۱۰ تله فیلم و ۳ سریال سنگین تلویزیونی تهیه کرده ام اما تا کنون آنقدر روحم از کاری که کرده ام آرام نبوده است و قصد دارم در این حیطه فعالیتم را ادامه دهم و امیدوارم پل ارتباطی بین هنر و اقتصاد باشم»

در بخش دیگری از این نشست امیر غفارمنش بازیگر نقش دکتر در این نمایش گفت:« مدتی است که به دلیل حضور در کارهای تلویزیونی کمتر توانستم در تئاتر حضور داشته باشم. اما تئاتر دغدغه من است »

مجید مشیری یکی دیگر از بازیگران نمایش گفت: «”پدرخوانده ناپلی” اولین تجربه تئاتری من به حساب می آید اما در گذشته در چند تله فیلم و سریال با بابک محمدی همکاری داشتم. زمانی که بازی در این نمایش به من پیشنهاد شد با رضایت پذیرفتم با وجود اینکه بازی در تئاتر تجربه سختی برایم بود. اما افتخار می کنم که در کنار گروه بودم.»

در پایان نشست منیر ملکی درباره طراحی صحنه این نمایش گفت:« متن این نمایش ایجاب می کرد که به عنوان طراح صحنه به فضاهایی که نمایش پیشنهاد می داد وفادار بمانم. از آنجا که متن دیالوگ محور استباید به کمک جذابیت بصری به کمک میزانسن ها و نمایشنامه آمد. در نتیجه وفاداری به فضاهایی که متن پیشنهاد می داد برای زیبایی شناسی بیشتر در دستور کار قرار گرفت.»