تازه ترین گزارشها نشان می دهد که خرید IT در سال ۲۰۱۲ یک رشد ۳٫۷ درصدی را به ثبت خواهد رساند و تا سال ۲۰۱۶ اینترنت نقشی بنیادی در رشد اقتصاد دیجیتالی کشورهای گروه ۲۰ ایفا خواهد کرد.
ظرف ۵ سال آینده اقتصاد اینترنت در کشورهای گروه ۲۰ به ۴ هزار و ۲۰۰ میلیارد دلار خواهد رسید. این پیش بینی در گزارش “بیانیه دیجیتالی: شرکتها و کشورها چگونه می توانند در اقتصاد دیجیتالی پیروز شوند؟” دیده شده است.
این گزارش که با همکاری “گروه مشاوران بوستون” (BCG) و گوگل انجام شده و در اجلاس جهانی اقتصاد در داوس ارائه شده است نشان می دهد که بیشترین رشد اقتصادی از افزایش تعداد کاربران آنلاین به دست خواهد آمد.
برپایه تحقیقات BCG، جمعیت فعال در اینترنت تا سال ۲۰۱۶ از ۲٫۱ میلیارد در سال ۲۰۱۱ (برابر با ۳۰ درصد جمعیت جهانی) به حدود ۳ میلیارد نفر خواهد رسد که این میزان برابر با ۴۵ درصد کل جمعیت جهان خواهد بود.
رشد بازارهای نوظهور، محبوبیت دستگاههای موبایل به ویژه تلفنهای همراه هوشمند و رشد رسانه های اجتماعی تاثیرات قابل توجهی در اقتصاد برجای گذاشته اند.
این تاثیرات به طور اجتناب ناپذیری در جذب شرکتها به سوی استفاده از اینترنت تغییر ایجاد خواهد کرد و خواهد توانست درهای جدیدی به سوی فرصتهای تجاری قابل اجرا در محیط شبکه بگشاید.
این بیانیه دیجیتال همچنین تاکید می کند که دولتهای تمام کشورها باید اندازه های جدیدی را برای بهره گیری از مزایای دیجیتالی که اینترنت عرضه می کند پیدا کنند.
به اعتقاد تحلیلگران این موسسه تحقیقاتی، هیچ کشور یا ملتی نمی تواند این توسعه را در مدت ۵ سال آینده نادیده بگیرد. به طوریکه اینترنت باید به یک کالای عادی تبدیل شود.
درحقیقت، تا ۲۰ سال قبل اینترنت به عنوان یک کالای لوکس شناخته می شد درحالی که امروز در حدود ۵۰ درصد از جمعیت کشورهای گروه ۲۰ به شبکه متصل هستند و تا سال ۲۰۱۶ در حدود ۷۰ درصد از کاربران گروه ۲۰ از کشورهای نوظهور هستند.
چین ظرف ۵ سال آینده در حدود ۸۰۰ میلیون کاربر خواهد داشت که این رقم برابر با تعداد کاربران در مجموع کشورهای فرانسه، هند، آلمان، ژاپن، انگلیس و آمریکا است.
برپایه گزارش BCG، تا سال ۲۰۱۶ دسترسی از طریق دستگاههای موبایل به ویژه تلفنهای همراه هوشمند در کشورهای گروه ۲۰ به حدود ۸۰ درصد از تمام اتصالات باند پهن خواهد بود.
شبکه های اجتماعی نیز نقش بسیار مهمی در سالهای آینده ایفا خواهند کرد. به طوریکه ۹۰ درصد از کاربران آرژانتین، برزیل، اندونزی و مکزیک برای ایجاد و اشتراک گذاری محتواهای اینترنت به شبکه های اجتماعی متصل خواهند شد.
نتایج تحقیقات گارتنر
موسسه تحقیقاتی گارتنز نیز در تازه ترین تحقیق خود نشان داده است که خرید IT در دنیا به ۳٫۸ تیلیارد دلار خواهد رسید که نسبت به رقم ۳٫۷ تیلیارد دلار سال گذشته ۳٫۷ درصد رشد خواهد داشت. رشد سال ۲۰۱۱ نسبت به سال قبل از آن ۶٫۹ درصد رشد به ثبت رسانده بود.
گارتنر پیش از این یک رشد ۴٫۶ درصدی را برای سال ۲۰۱۲ پیش بینی کرده بود اما اکنون پیش بینی های گذشته خود را بازنگری کرده است.
برپایه این پیش بینی ها در سال ۲۰۱۲ خرید در ۴ بخش اصلی “های- تک” یعنی سخت افزار، نرم افزار، خدمات IT، سرویسها و زیرساختهای ICT با کندی بیشتری رشد خواهد یافت.
“ریچارد گوردن”، معاون رئیس گارتنر درخصوص پیش بینی های IT توضیح داد که کاهش رشد اقتصاد جهانی، بحران منطقه یورو و تاثیرات سیل تایلند در تولید دیسک سخت (HDD) به شدت در این بازنگری تاثیر گذاشته است.
سیل تایلند در اواخر سال ۲۰۱۱ عواقب گسترده ای در تجارت جهانی رایانه و فناوریهای ذخیره اطلاعات برجای گذاشت.
گوردن در ادامه افزود: “این کشور یکی از بزرگترین مراکز تولید دیسک سخت بود. معتقدیم که موجودی دیسک سخت در ۶ تا ۹ ماه آینده بیش از ۲۵ درصد کاهش خواهد یافت.”
به اعتقاد گارتنر، خرید زیرساختهای ICT بیشترین رشد را به ثبت خواهند رساند و در سال ۲۰۱۲ به یک افزایش ۶٫۹ درصدی دست خواهد یافت. پس از این بخش، رشد در بخش نرم افزارهای شرکتی ۶٫۴ درصد خواهد بود.

فناوری نانو و صنعت آب و فاضلاب
کمبود آب که در نتیجه افزایش آلودگی های زیست محیطی شدت پیدا می کند ، سبب شده است تامین آب بهداشتی مورد نیاز مردم به یکی از مشکلات اساسی جهان امروز تبدیل شود.امراض ناشی از آلودگی منابع آب ، روزانه سبب کشته شدن هزاران و شاید ده ها هزار نفر از مردم جهان می شود . این در حالی است که امکان بازیافت آب دسترسی به یک منبع مناسب برای مصارف گوناگون را فراهم خواهد آورد . با ورود فناوری نانو، مواد و راهکارهای جدیدی برای تصفیه آب و نیز آب و فاضلاب های صنعتی و کشاورزی معرفی شده است.

تصفیه آب به کمک نانوذرات

نانوذرات لانتانیوم ، فسفات را از محیط های آبی جذب می کند .کاربرد این نانوذرات درحوضچه ها و استخرهای شنا می تواند به طور موثری فسفات موجود را از میان برده و در نتیجه از رشد جلبک ها جلوگیری کند .

نانوپودرها نیز میتوانند به عنوان مواد مناسبی برای پاکسازی خاک های آلوده و آب های زیرزمینی به کار روند ؛ همچنین نانوذرات آهن سبب اکسید شدن و درهم شکستگی ترکیبات آلوده کننده می شود و آنها را به ترکیبات کربنی با درجه سمیت بسیار پایین تبدیل می کند .

ارسنیک از آلاینده های بسیار سمی است که به طور طبیعی با پساب های انسانی سبب آلودگی آب می شود .مصرف این ماده سبب افزایش شیوع سرطان مثانه و روده می شود .آمار مسمومیت با ارسنیک در سطح جهان بسیار زیاد است و در بسیاری از کشورهای درحال توسعه که بیش از ۱۰ تا۲۰ درصد جمعیت آنها به مسمومیت ارسنیک مبتلا شده اند ، چنین اتفاقی یک فاجعه بهداشتی به شمار می آید.
بیشتر آلایندگی های ناشی از ارسنیک در کشورهای جهان سوم گزارش شده است و به همین دلیل این کشورها بشدت نیازمند فناوری های نوین هستند تا به کمک آن بتوان آلاینده های فلزی سنگین مانند ارسنیک را از آب آشامیدنی حذف کرد .
در روش های جدید از نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن به عنوان هسته اصلی سیستم های تصفیه آب استفاده می شود. سطوح معدنی آهنی نه تنها تمایل شدیدی به جذب ارسنیک دارند، بلکه با انتخاب اندازه متناسب می توان براحتی این ذرات مغناطیسی را که به کمک روش های جداسازی مغناطیسی از آب جداکرد. درحقیقت نانوذرات درجذب ارسنیک همانندتوده آهنی عمل می کنند.نانو ذرات مغناطیسی اکسیدآهن ،آرسنیک موجود درآب را تا ۹۹% به دام انداخته وسپس آن ها را با اعمال میدان مغناطیسی از آب خارج می کنند. درواقع نه تنها ظرفیت جذب ارسنیک در نانوذرات بالاتر است بلکه به محض قرار گرفتن ارسنیک در کنار نانوذرات، جداسازی آن از این ذرات بسختی انجام خواهد شد. با توجه به نتایج به دست آمده از بررسی ها و تحقیقات انجام شده در این زمینه میتوان گفت نانوذرات مغناطیسی ، جاذب های بسیار خوبی برای آلاینده ارسنیک بویژه در آب های اسیدی هستند وخاصیت جذبی غیر قابل بازگشت این ذرات ، مخزن مناسبی برای جمع آوری آلاینده ها فراهم می کند .

به طور کلی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– حذف آرسنیک با نانو ذرات سریم
– حذف آرسنیک با نانو ذرات اکسید آهن
– حذف کروم با نانو ذرات آهن
– حذف مس، کبالت و نیکل با نانو ذرات آهن
– حذف ترکیبات آلی با نانو ذرات آهن
– حذف آلاینده ها با نانو ذرات آهن در محل
– کاهش نیترات با نانوذرات دوفلزی پالادیم- مس
– گندزدایی آب با نانو ذرات نقره
خط قرمزی برای گسترش آلاینده‌های بیولوژیکی
نانو ذرات مغناطیسی اکسیدآهن ،آرسنیک موجود درآب را تا ۹۹% به دام انداخته وسپس آن ها را با اعمال میدان مغناطیسی از آب خارج می کنند
خط قرمزی برای گسترش آلاینده‌های بیولوژیکی
آشکار نمودن آلودگی‌ها و مواد آلاینده موجود در آب، هدفی است که دست یابی به آن در فرآیند تصفیه آب، مستلزم بهره گیری از فناوری‌های نوین است. امروزه حسگرها، نقش عمده‌های در تعیین میزان دما، مواد محلول در آب، شناسایی پاتوژن و فلزات سنگین ایفا می‌کنند. اگرچه حسگرها مختلفی برای آشکار نمودن آلودگی‌ها و مواد آلوده وجود دارند ولی فناوری نانو امکان ایجاد نسل‌های جدیدی از حسگرهای با توانایی بالا را فراهم می‌نماید که مواد آلاینده در مقادیر و غلظت‌های کم را آشکار می‌نمایند.
با ظهور فناوری نانو، حساسیت حسگرها ارتقا یافته و سرعت عملکرد بالاتری پیدا کرده‌اند. تصور اینکه یک نانو حسگر می‌تواند با سرعتی باور نکردنی، حضور یک ذره ویروسی را قبل از تکثیر ویروس و بروز علائم بیماری، شناسایی کند شاید تا قبل از ظهور این فناوری ممکن نبوده اما اکنون نانوحسگرها انقلاب بزرگی در شناسایی آلاینده‌های آب، به وجود آورده‌اند.
ازویژگی نانوحسگرها می توان به موارد زیر اشاره کرد که به سرعت می‌تواند مواد خارجی و ویروس را شناسایی کنند، کوچک، قابل حمل، دارای عکس العمل سریع در مقدار کم، قابل اطمینان، دقیق، مقاوم و مستحکم هستند.

تصفیه فاضلاب
محققان به دنبال توسعه روش منحصر به فردی برای تصفیه فاضلاب هستند که بدون استفاده از مواد شیمیایی گران قیمت، کیفیت آب را در مقایسه با روش هایی که در حال حاضر مورد استفاده قرار می گیرند ، به میزان قابل توجهی افزایش خواهد داد . آخرین مرحله تصفیه آب ، حذف موجودات زنده بسیار ریز است در حال حاضر از کلر به عنوان ماده ضدعفونی کننده استفاده می شود . اما در این صورت حتی پس از تصفیه نیز ترکیبات ارگانیک زیادی در آب وجود خواهد داشت . کلر موجودات زنده ریز را از آب حذف می کند . اما با آلاینده های ارگانیک واکنش می دهد و محصولات جانبی تجزیه ناپذیر و سمی تولید می کند که نمی توان آنها را از آب حذف کرد. انتقال این مواد به محیط زیست و استفاده از آنها در کشاورزی وصنایع دیگر میتواند مشکلات بهداشتی خطرناکی ایجاد کند .
تصفیه فاضلاب به کمک نانو کاتالیزور نوری می تواند جایگزین سومین مرحله تصفیه یعنی ضدعفونی با کلر شود تا موجودات زنده و ترکیبات آلی را به طور همزمان حذف و فاضلاب را به یک منبع آب مناسب تبدیل کند
تصفیه فاضلاب به کمک نانو کاتالیزور نوری می تواند جایگزین سومین مرحله تصفیه یعنی ضدعفونی با کلر شود تا موجودات زنده و ترکیبات آلی را به طور همزمان حذف و فاضلاب را به یک منبع آب مناسب تبدیل کند.
به طور طبیعی موجودات زنده ریز ، ترکیبات ارگانیک بزرگ را به ذرات کوچک تری تبدیل می کنند. اما از آنجاییکه این ترکیبات از نظر زیستی تجزیه ناپذیرند برای تجزیه آنها باید از نوع انرژی استفاده کنیم .

این انرژی از اشعه فرابنفش نور خورشید تامین شده و به همراه کاتالیزورهای نوری مورد استفاده قرا رمی گیرد . انرژی آزاده شده از واکنش سلول کاتالیزور نوری می تواند موجودات زنده ریز را از میان برده و ترکیبات تجزیه ناپذیر را تجزیه کند .
این فرآیند به دلیل امکان استفاده مجدد از کاتالیزورهای نوری از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است. ذرات کاتالیزوری یا بصورت همگن در محلول پراکنده می شوند یا به صورت ساختارهای غشایی رسوب داده شده هستندکه تجزیه شیمیایی آلاینده ها را امکان پذیر می کنند .
ثر افزودن فلزات مختلف در بهبود فعالیت کاتالیزوری شناخته شده است و دانشمندان از آن در حذف تری‌کلرواتیلن (TCE) از آب‌های زیرزمینی استفاده کرده‌اند. تحقیقات مرکز فناوری‌نانوی زیست‌محیطی (CBEN) دانشگاه‌ رایس نشان می‌دهد نانوذرات طلا و پالادیم، کاتالیست‌هایی بسیار مؤثر برای حذف آلودگی‌TCE از آب هستند.

مزیت‌های حذف TCE با پالادیم به خوبی مشخص است ولی این روش تا حدودی پرهزینه است. با به کارگیری فناوری‌نانو می‌توان تعداد اتم‌های در تماس با مولکول‌های TCEو در نتیجه کارایی این کاتالیست را چندین برابر کاتالیست‌های رایج افزایش داد. TCE حلال رایج در روغن زدایی از فلزات و قطعات الکترونیکی، یکی از مواد آلی سمی رایج در منابع آب است و در ۶۰ درصد پسماندهای صنعتی به عنوان آلودگی وجود دارد. تماس آن با بدن باعث صدمه زدن به کبد و بروز سرطان می‌شود. کاتالیست‌های شیمیایی نسبت به کاتالیست‌های زیستی بسیار سریع‌تر عمل می‌کنند ولی بسیار گران هستند. یکی از مزیت‌های کاتالیست‌های پالادیم برای تجزیه TCE این است که پالادیم، این ماده را مستقیماً به ماده غیرسمی اتان تبدیل می‌کند. در حالی که کاتالیست‌های رایج مانند آهن، آن را به برخی مواد واسطه سمی مانند وینیل‌کلراید تبدیل می‌کنند.

رایانه‌ها در ۱۰۰ سال آینده

۰۹:۲۲ (سه شنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۰)
اخبار مرتبط
نسخه چاپی
صحبت‌کردن درباره تحولات بسیار سریع رایانه‌ کار دشواری است. سال ۱۹۶۵ گوردون مور، از بنیانگذاران شرکت اینتل، در مقاله‌ای در مورد روند پیشرفت مدارهای میکروالکترونیک ادعا کرد سرعت پیشرفت این مدارها هر دو سال ۲ برابر می‌شود.
به این معنی که هر سال تراشه‌هایی به بازار آمده‌اند که تعداد ترانزیستورهایشان در واحد سطح ۲ برابر ۲ سال گذشته بوده است. این روند کمابیش در سال‌های بعد نیز ادامه داشت تا آنجا که به عنوان معیاری برای پیش بینی آینده صنعت میکروالکترونیک مورد توجه قرار گرفت و کم‌کم نام قانون به خود گرفت: قانون مور.با فرض این که سازندگان ریزپردازنده‌ها بتوانند پیشرفتی مطابق با قانون مور داشته باشند، در این صورت توانایی پردازش رایانه‌های ما باید هر دو سال ۲ برابر شود. این به معنای آن است که در ۱۰۰سال آینده قدرت پردازش ۱,۱۲۵,۸۹۹,۹۰۶,۸۴۲,۶۲۴ برابر پردازشگرهای کنونی می‌شود. تصور این موضوع سخت است.
سال ۲۰۰۵، مور گفت اگر ترانزیستورها به مقیاس اتمی برسند، ما با یک مانع بنیادی روبه‌رو می‌شویم که نمی‌توانیم از آن عبور کنیم. در این نقطه ما دیگر نمی‌توانیم ترانزیستورهای بیشتری را در همان مقدار فضا جای دهیم.ما می‌توانیم با ساخت پردازشگرهای بزرگ‌تر با ترانزیستورهای بیشتر، از این سد عبور کنیم. اما ترانزیستورها تولید گرما می‌کنند و داغ شدن پردازشگر باعث خاموش شدن رایانه‌ می‌شود. رایانه‌ها با پردازشگرهای سریع‌تر نیاز به سیستم‌های خنک‌کننده کارآمدتری دارند تا گرمای بیش از حد تولید نشود. پردازشگر بزرگ‌تر وقتی گرمای بیشتری تولید می‌کند که با تمام سرعت خود کار کند.
تاکتیک دیگر، ساخت پردازشگرهای چندهسته‌ای است. پردازشگر چندهسته‌ای توانایی پردازش خود را بین هر یک از هسته‌ها تقسیم می‌کند. این پردازشگرها برای اداره‌کردن محاسباتی مناسب هستند که قابلیت شکسته‌شدن به اجزای کوچک‌تر را دارند، اما برای مشکلات محاسباتی بزرگ که امکان تقسیم به اجزای کوچک‌تر را ندارند مناسب نخواهند بود.
در صورتی که ما پردازنده‌های قدیمی مبتنی بر ترانزیستور را رها کنیم، رایانه‌ها در آینده ممکن است در یک مدل کاملا متفاوت از دستگاه‌های سنتی ظاهر شوند.

نور و DNA و رایانه‌های آینده
فناوری فیبرنوری در حال ایجاد انقلابی در رایانه‌هاست. خطوط داده فیبرنوری اطلاعات را با سرعت باور نکردنی‌ای انتقال می‌دهند و در برابر تداخل‌های الکترومغناطیسی مانند کابل‌های معمولی آسیب‌پذیر نیستند. چه اتفاقی می‌افتد اگر ما رایانه‌هایی بسازیم که به جای استفاده از الکتریسیته برای انتقال اطلاعات از نور استفاده کند؟
اولین مزیتی که سیستم‌های نوری یا فوتونی نسبت به پردازنده‌های ترانزیستوری قدیمی دارند تولید گرمای کمتر است. داده‌ها با سرعتی بیش از سرعت معمولی فرستاده می‌شوند. با این حال مهندسان هنوز در حال توسعه ترانزیستورهای نوری فشرده هستند تا بتوانند آنها را به تولید انبوه برسانند. دانشمندان در موسسه‌ای تحقیقاتی در زونیخ توانستند یک ترانزیستور نوری به اندازه یک مولکول بسازند، اما دانشمندان برای ساختن یک سیستم کارآمد، باید دمای مولکول را به ۲۷۲ درجه زیر صفر یا یک درجه کلوین برسانند. این دما اندکی بیش از دمای اعماق فضاست و این کار عملا براحتی شدنی نیست.
ترانزیستورهای نوری می‌تواند بخشی از رایانه‌های کوانتومی باشد. برخلاف رایانه‌های متداول که از ارقام باینری (صفر و یک) یا بیت‌ها برای انجام اعمال مختلف استفاده می‌کنند، رایانه‌های کوانتومی از بیت‌های کوانتومی یا کیوبیت (qubit) استفاده می‌کنند. یک بیت می‌تواند صفر یا یک باشد، اما یک کیوبیت می‌تواند هم صفر و هم یک یا چیزی بین آنها باشد.
رایانه‌های کوانتومی بسیار سریع‌تر از رایانه‌های عادی توانایی حل مسائل بزرگی را که قابل تقسیم به قسمت‌های کوچک‌تر هستند، دارند. اما مشکل رایانه‌های کوانتومی این است که آنها به طور ذاتی ناپایدار و بی‌ثبات هستند
اگر حالت کوانتومی این رایانه‌ها دچار آشفتگی شود، قدرت پردازش آنها مانند رایانه‌های عادی می‌شود. مانند ترانزیستورهای نوری ساخته شده در زونیخ، رایانه‌های کوانتومی را هم باید در دمای زیر صفر نگه داشت تا حالت کوانتومی آنها ثابت بماند.
شاید آینده رایانه‌ها در ما نهفته باشد. گروهی از دانشمندان رایانه‌ در حال ساخت رایانه‌هایی هستند که از DNA برای پردازش اطلاعات استفاده می‌کنند. ترکیب علوم رایانه‌ و علوم زیستی می‌تواند ما را به سوی نسل جدیدی از رایانه‌ها هدایت کنند. رایانه‌های DNAای مزایایی نسبت به رایانه‌های سنتی دارند. برای مثال، DNA دارای منابع فراوان و ارزان است. اگر ما راهی را برای تحت کنترل در آوردن DNA به عنوان ابزاری برای پردازش داده‌ها پیدا کنیم، این می‌تواند انقلابی در عرصه رایانه‌ باشد.
محاسبات در همه جا
موضوع محبوب در مجموعه داستان‌های علمی ـ تخیلی که در آینده رخ می‌دهد، امکان انجام محاسبات در همه جاست. در این داستان‌ها، رایانه‌ها بسیار کوچک و فراگیر خواهند بود و عملا در همه چیز قرار خواهند داشت. شما ممکن است در کف اتاق خود حسگرهای رایانه‌ داشته باشید که سلامت شما را بررسی می‌کنند. رایانه‌ موجود در ماشین‌تان می‌تواند شما را هنگام رانندگی به سمت محل کارتان یاری دهد و رایانه‌ها عملا، هرجا که شما می‌روید تمام حرکات شما را زیر نظر دارند.
این تصور از آینده هم هیجان انگیز است وهم وحشتناک. از یک طرف، شبکه‌های رایانه‌ آنقدر قوی می‌شوند که نیاز ما را برای سرعت و اتصال مطمئن تامین می‌کنند. شما می‌توانید با هر کسی در هر جای دنیا بدون نگرانی از قطع شدن سرویس، ارتباط برقرار کنید. اما از طرف دیگر، این امکان را برای شرکت‌ها، دولت‌ها یا سازمان‌ها فراهم می‌کند تا اطلاعاتی درباره شما جمع‌آوری کنند و شما را همه جا زیر نظر داشته باشند.

در دهه اخیر، گام‌هایی به سوی فراگیری محاسبات برداشته شده است. پروژه‌های Wi-Fi شهری و نسل چهارم فناوری شبکه‌های بی‌سیم ۴G مانند LTEو WiMAXشبکه محاسبات را از مرز دستگاه‌های سیمی فراتر بردند. شما می‌توانید یک تلفن هوشمند (smartphone) خریداری کنید و در عرض چند ثانیه به پتابایت (هر پتابایت معادل یک میلیون گیگابایت است) اطلاعات روی شبکه جهانی وب دسترسی پیدا کنید. حسگرهای موجود در چراغ‌های قرمز ترافیک و ابزارهای سنجش بیولوژیک می‌توانند حضور ما را تشخیص دهند و دور نیست زمانی که شما قبل از نزدیک شدن به هرچیزی توسط حسگرها و رایانه‌های موجود در آن شناسایی شوید.
همچنین ممکن است تحولات عظیمی در فناوری واسط‌های کاربری (interface technology) ببینیم. در حال حاضر، بسیاری از رایانه‌ها به واسط‌های فیزیکی مانند ماوس، صفحه کلید، ترک‌پد یا واسط‌های دیگر برای دریافت اطلاعات ورودی نیاز دارند. همچنین برنامه‌های رایانه‌ ای وجود دارند که می‌توانند صدای شما را تشخیص ‌دهند و حرکت چشمانتان را دنبال کنند. دانشمندان رایانه‌ و عصب‌شناسان در حال کار روی واسط‌های مختلف مغز و رایانه‌ هستند تا به انسان‌ها امکان کنترل رایانه‌ تنها با استفاده از قدرت تفکر را بدهند. کسی چه می‌داند، شاید رایانه‌های آینده بدون نیاز به ابزار واسط به خواسته‌های ما پاسخ دهند.
پیش‌‌بینی ۱۰۰ سال آینده کار سختی است. پیشرفت فناوری لزوما روندی خطی یا یک الگوریتم خاص ندارد. ممکن است ما دهه‌هایی از پیشرفت را تجربه کنیم که در دوره‌هایی از آن به دلیل برخورد با موانع پیش‌بینی نشده فقط پیشرفت اندکی داشته باشیم. از سوی دیگر، با وجود بعضی پیشرفت‌ها، تفاوت معنی‌داری بین مردم و رایانه‌ در قرن آینده وجود نخواهد داشت. در چنین دنیایی، ما به نسل جدیدی تبدیل خواهیم شد که خود را در مدت زمان بسیار کوتاه به چیزی بهتر از آنچه اکنو