نقشه جغرافيايي ژاپن را مقابل دانش آموزان ميگذارند و مي گويند : ببينيد اين ژاپن کوچك ماست ،
ژاپن ما نفت ندارد ، گاز ندارد ، معدن ندارد ، زمينش بسيار محدود است و جمعيتش نيز زياد و شلوغ است .
و ،،،‌ بدين ترتيب ليستي از « نداشته هايشان » را به بچه ها گوشزد ميکنند ، و خيلي خيلي ظريف و خودماني بچه هايشان را مي ترسانند !!!

در نظام آموزشي ژاپن ، فهرست مشاغل مورد نياز و مورد لزوم جامعه را از همان اول کار ، به « بچه ها » گوشزد ميکند ،
حتي حجم موضوعات آموزشي کتابهاي درسي در ژاپن ، يک سوم اروپا است ، چون ژاپنيها معتقدند « عمق » بسيار بهتر از « وسعت » دانستن است !
حالا اين را مقايسه کنيد با کتابهاي درسي و حتي رسانه هاي خودمان ،،، از هر جناح و هر طيف ، از مخالف و موافق ،،،
که از همان اول ، مدام در گوش بچه ها مي خوانند : « اي ايران ، اي مرز پرگهر ، سنگ کوهت در و گوهر است » و … الي آخر ،،،
در دبستان هم ، اولين درس ما تاريخ است ، نه براي عبرت ، بلکه شرح « افتخارات گذشته » .
اگر نقشه جغرافيايي گربه گونه ايران را هم مقابل بچه ها بگذارند ، باغرور ميگويند : بچه ها ببينيد !
« ايران همه چيز دارد ! ايران نفت دارد ، گاز دارد ، جنگل دارد ، دريا دارد ، و … » .
ونتيجه اش اين ميشود ، احساس « داشتن » و « غناي کامل » . يعني درست تفكري كه در بيشتر جهان عرب حاكم است .
وايجاد تلفيقي از تنبلي اجتماعي و حتي طلبکاري قومي ، که به اشتباه به آن ميگوييم غرور ملي …
با اين وصف ، کودکان و جوانان و مديران و نسل جديد ما بايد براي چه « چيزي » تلاش کنند ؟ ( آيا چيزي كم داريم ؟ )
اين ميشود که بچه هاي ما فکر و ذکرشان دکتر شدن ميشود ، مهندس شدن و خلبان شدن ،،،
يعني شغلهاي رويايي و به شدت مادي – که نفع و رفاه « شخص » در آن حرف اول و آخر را ميزند نه نياز کشور !!!
تازه با اين اوصاف ، خود ، به اين هدف هم نرسيده اند ، بلكه دكتر و مهندس شدن و … هدفي است كه از بزرگترها در ذهن بچه ها نهادينه ميشود !
هدفي نهادينه شده براي زندگي « شخصي » بهتر ، نه زندگي « اجتماعي » بهتر !!!
آيا تا به حال به اين موضوع انديشيده بوديد ؟؟؟