به گزارش اداره کل روابط عمومی و اطلاع‌رسانی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، جهانگیر دری استاد زبان فارسی در مسکو بابیان این مطلب افزود: این کتاب درباره نثر سال های اخیر و نویسندگان معاصر ایران است. تا کنون هیچ‌کس درباره ادبیات معاصر ایران در روسیه ننوشته است. به خاطر همین کمبود آن احساس می‌شد. باید دانشجویان را تشویق کنیم که به ادبیات معاصر ایران پرداخته و به عبارتی آنها را برای تدریس و آموزش ادبیات در سال های بعدی آماده کنیم. اما متاسفانه فعلا کسی به این کار مشغول نیست.

 متن کامل این گفت‌وگو به شرح ذیل است:

 لطفا بفرمایید که المپیاد امسال به نسبت سال گذشته چطور برگزار شد؟

به نظر من سطح المپیاد امسال بهتر از سال‌های گذشته بود. یکی از نقاط قوت آن در این بود که همه کارها به طور منظم از قبل انجام شده بود و هیچ گونه بی نظمی مشاهده نمی شد.

سطح سوالات چطور بود؟

البته خودتون بهتر از من می‌دونید. به اعتقاد من، سطح سوالات کلا خوب بود. اما بعضی از شعرها واقعا برای بچه‌ها سخت بودند. خصوصا که در برخی از دانشگاه‌ها به دانشجویان ادبیات فارسی تدریس نمی‌شود. البته من بر خلاف بعضی از استادان که می‌گویند شعر باید حذف بشود، معتقدم که شعر باید در المپیاد بماند. استادان غالبا می‌گویند که بعضی از دانشگاه‌ها واحد ادبیات ندارند، اما، من فکر می‌کنم که این مشکل خود آنها است. باید به ادبیات هم بها داد. ادبیات جدا از زبان نمی‌تواند باشد. المپیاد شامل همه چیز می‌شود.

تعداد شرکت‌کنندگان به نسبت سال‌های پیش چطور بود؟

تعداد شرکت‌کنندگان امسال کمتر بود. خصوصا در رقابت روز دوم که مختص ادبیات (جایزه فردوسی) است، خیلی‌ها حتی نیامده‌اند. دلیل آن هم وجود شعرها است. در بسیاری از دانشگاه‌ها ادبیات تدریس نمی‌شود.

شما چه پیشنهادهایی برای پیشبرد اهداف این المپیاد که تشویق دانشجویان و توسعه آموزش زبان فارسی در روسیه است، دارید؟

به نظر من کارهای زیادی انجام شده است. یکی از ابتکارات رایزنی به‌کار گرفتن دانشجویان زبان‌شناسی ایرانی در المپیاد است که مسلما می‌تواند در برگزاری بهتر آزمون موثر باشد. البته این کار هر سال انجام می‌گرفت ولی امسال در سطح بالاتری صورت گرفته است. امسال رایزنی فرهنگی و بنیاد ایران‌شناسی از  تعداد بیشتری دانشجویان ایرانی زبان روسی استفاده کرده‌اند. حضور یک ایرانی زبان‌دان مسلما می‌تواند نتایج آزمون را به طور عینی‌تری منعکس کند.

در شرایط کنونی شما چه انتظاری از ارگان ها در خصوص کمک به تدریس زبان فارسی در روسیه دارید؟

اولا اینکه، امسال به همت رایزنی فرهنگی اتاق های ایران در دانشگاه های مختف تاسیس شده است که ما بسیار از رایزن فرهنگی آقای دکتر ابوذر ابراهیمی تشکر می کنیم. همچنین از دیگر اقدامات مناسب ارگان‌های ایرانی، حضور آقای دکتر  محسن حیدرنیا رییس بنیاد ایرانشناسی مسکو در دانشگاه های مختلفی است که به آموزش زبان فارسی مشغول هستند. ایشان چند مرتبه در دانشگاه حضور یافته و برای دانشجویان سخنرانی کرده اند که بسیار جای تشکر دارد. خوب است اگر این جلسات ادامه پیدا کند زیرا دانشجویان را برای آموزش بهتر ترغیب می کند. علاوه بر این، اعزام دانشجویان و اساتید به ایران برای شرکت در کلاس های ارتقای سطح و همچنین شرکت در کنفرانس های اساتید زبان فارسی و یا مشکلات آموزش زبان فارسی و غیره نیز می تواند بسیار موثر باشد.

همین چند روز پیش کنفرانس اساتید زبان فارسی در تهران تشکیل شده بود که امسال به خاطر المپیاد هیچ‌یک نتوانستیم در آن شرکت کنیم. اما سال گذشته چند تن از اساتید شرکت کرده بودند. صحبت‌هایی هم با آقای حیدرنیا رئیس بنیاد ایرانشناسی حول تشکیل جلسات گفت‌وگو برای دانشجویان زبان فارسی انجام گرفته است. و علاوه بر آن نیز قرار شده ایشان به صورت دوره‌ای در دانشگاه‌ها حضور یافته و سخنرانی کنند.

تعداد دانشجویان و علاقه‌مندان زبان فارسی در روسیه رو به افزایش است یا کاهش؟

متاسفانه ما شاهد کاهش تعداد دانشجویان هستیم. یکی از دلایل عمده آن هم پایین بودن تقاضا در بازار کار است. زیرا اکثر دانشجویان پس از اتمام تحصیلات جذب کار نمی‌شوند. ارگان ها و شرکت هایی که می‌توانند آنان را جذب کرده و از ایشان استفاده کنند، محدود هستند و اگر هم جذب کنند با درآمد نه چندان بالا است. به خاطر همین هم دانشجویان مجبور می‌شوند که با زبان انگلیسی کار کرده و یا اصلا به دنبال شغل دیگری بروند.

لطفا بفرمایید چه آثار جدیدی منتشر کرده‌اید یا در دست اقدام دارید.

کتابی درباره ادبیات معاصر ایران به زبان روسی نوشته‌ام که کتاب سال روسیه شد. این کتاب درباره نثر سال‌های اخیر و نویسندگان معاصر ایران است. تاکنون هیچ‌کس درباره ادبیات معاصر ایران در روسیه ننوشته است. به خاطر همین کمبود آن احساس می‌شد. باید دانشجویان را تشویق کنیم که به ادبیات معاصر ایران پرداخته و به عبارتی آنها را برای تدریس و آموزش ادبیات در سال‌های بعدی آماده کنیم. اما متاسفانه فعلا کسی به این کار مشغول نیست.

دیگر کاری که انجام داده‌ام نوشتن زندگی‌نامه‌ام است. از زمانی که پدرم از ایران به روسیه مهاجرت کرده تا‌کنون را به زبان روسی نوشته و عکس هایی را ضمیمه‌اش کرده‌ام. اکنون نیز این زندگی‌نامه به زبان فارسی برگردانده شده است، و خیلی دوست دارم که یکی از انتشارات ایران کار انتشار آن را بر عهده بگیرد.

آیا دانشگاه های روسیه چنین سیاستی را ندارند که دانشجویان را بورسیه کرده و برای تحصیل به ایران بفرستند؟

نه متاسفانه. هیچ‌کدام دانشگاه‌ها اصلا حمایت مالی نمی‌کنند. تنها حمایتی که می‌شود از طرف ایران و از طریق رایزنی فرهنگی و سفارت جمهوری اسلامی است که جای دارد از ایشان کمال تشکر را کنم.

منبع: سایت سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی