خیلی ها بر این تصور عمومی اند که هر کس ثروت زیادی دارد حتما از راه غیر مشروع و نادرست کسب مال و ثروت کرده است.

این درحالیست که برخلاف تصور عموم هر ثروتمندی دزد نیست! اما چرا ثروتمندان علارغم احترامی که نزد عموم دارند و خیلی ها جلوشان خم و راست می شوند در کشور محبوب نیستند.

این سوالی است که از سوی بسیاری جامعه شناسان مطرح شده و جواب های متعددی در خصوص آن مطرح می شود.

در این گزارش بنا را بر آن نگذاشته ایم به ریشه یابی دلیل فقر و ثروت افراد بپردازیم بلکه می خواهیم دلیل عدم محبوبیت برخی ثروتمندان را بررسی کنیم.

 

اغلب مردم عادی با ثروت و ثروتمندان مشکلی ندارند آنچه مردم را آزار می دهد پدیده ” تازه به دوران رسیدگی” و بزرگنمایی است که مردم را از ثروتمندان روی گردان می کند.

آن هایی که سالهاست  سوار خر مرادند، سرد و گرم روزگار چشیده،  پولدارهایی که مایه را با هوش و تولید و خلاقیت به کف آورده اند، نه با ارث و زد و بند و دلالی نزد مردم منفور نیستند.

این ها نزد مردم محبوب اند. این بدان معنا نیست که ثروتمندان نباید از مواهب دارایی شان استفاده کنند و یا اینکه ثروتمندان باید همرنگ جماعت عوام شوند. نه. بحث مربوط به دوری از تازه به دوران رسیدگی و بزرگ نمایی است.

کسی که تمام ارزش وجودی خودش را در مادیات و دارایی هایش بسنجد نزد مردم بی ارزش می شود و احترامش را از دست خواهد داد.

بسیارند ثروتمندان خیری که هم از مواهب دارایی هاشان استفاده می کنند و هم نزد مردم محبوب اند.

اینکه هر چه چرخ سنگین زندگی گرده پایین تر را می فشارد و می خراشد، یک عده از بالایی ها بیشتر تحریک می شوند که مایه داری شان را به رخ بکشند و تبلیغ کنند، آن هم در متظاهرانه ترین و تابلوترین شکل ممکن! تاوان دارد. اما  بعضی ها یادشان می رود که بی حیایی دل سوزاندن، تاوان دارد.