روز چهارشنبه،  طی نشست خبری با حضور عده کمی از خبرنگاران به صورت گزینشی در اقدامی تبلیغاتی بابک مرتضی زنجانی، سرمایه گذار ، هواپیمایی قشم ایر اعلام کرد: 17 فروند هواپیما با احتساب لوازم یدکی که تا یک و نیم سال آینده تأمین شده است هزار میلیارد تومان هزینه کردیم و هم اکنون ارزش هواپیماهای شرکت 2 هزار میلیارد تومان است.این هواپیماها  به مدل‌های ایرباس 360 و 320، فوکر 100 و هواپیمای RG وارد ناوگان کشور شد.

وی در پاسخ به سؤال خبرنگار فارس، مبنی بر تعمیر و نگهداری این هواپیماها اظهار داشته بود: امکان تعمیر و نگهداری فعلاً فراهم نیست و از شرکت خدمات ماهان ایر فعلاً خدمات می‌گیریم اما طی 6 ماه آینده از ظرفیت‌سازی قوی برخوردار و همه هواپیماهای خود را تعمیر و نگهداری می‌کنیم.

سرمایه‌گذار قشم ایر افزوده بود: “تمامی هواپیمایی این ناوگان بین مدلهای 1997 میلادی تا سال 2001 است و همه از خطوط هوایی اروپا خریداری شده است”

و این بدان معناست که عمر متوسط این ناوگان بین 12 تا 16 سال است.

هرچند در شرایط تحریم فعلی انتظار خرید هواپیما و تامین قطعات آن از کشورهای سازنده بعید به نظر می رسد و صنعت حمل و نقل هوایی کشور سال هاست در اثر تحریم ها با مشکلات عدیده ای همراه است، اما به نظر می رسد، با هزینه های کلان 1000 میلیاردی راه های مناسب تری برای تامین هواپیما و قطعات آن؛ به معنی روش دور زدن تحریم ها باشد، بدین معنی که شاید به جای 16 فروند از پیرها 5 فروند از جوان تر ها بر باندهای فرودگاه ها می نشستند.

هنوز سقوط توپولوف ها در ذهن ها خاطرات تلخی را تداعی میکند، هرچند بر خلاف باور عمومی که همه تقصیرها را به گردن توپولوف انداخت این هواپیما، از توان فنی بسیار بالا و مناسبی برخوردار است که با شرایط جغرافیایی روسیه همخوانی دارد و مأموریت خود را در عمر طبیعی خود در آن کشور به خوبی انجام داده بود و هنگامی به ایران رسید که در شرایط آب و هوایی نامناسب، با سن بالا و بدون تجهیزات تعمیر تنها ماند. 

سوال اینجاست که نورسیده های اروپایی به ایران، کی به جان مسافران خواهند افتاد و دل آنها را در قلب آسمان به لرزه خواهند انداخت؟ آیا آن زمان وقتی برای سرمایه گذاری هزاران میلیاردی برای بازگرداندن آنها خواهیم داشت؟