برای اتریشی‌هایی که در همسایگی کوه‌های آلپ زندگی می‌کنند و کوهنوردی و اسکی جزو لاینفک زندگی آن‌ها به‌شمار می‌آید، ماجراجویی در بلندترین قله‌های ایران، آن‌قدر جذابیت دارد که آن‌ها را حتا برای سفری خانوادگی، به ایران بکشاند. با این حال اطلاعات درباره‌ی این قله‌ی 5671 متری آن‌قدر اندک است که بیشتر اتریشی‌ها و البته سایر کوهنوردان دنیا خیلی ناگهانی و با جست‌وجوهایی که در اینترنت می‌کنند یا از طریق دوستان‌شان که قبلا به ایران آمده‌اند، به این اطلاعات دست می‌یابند.

برادران اتریشی «Loimer» که اکنون در دهه‌ی پنجم زندگی خود به‌سر می‌برند دقیقا به همین شکل، انگیزه‌ی سفر به ایران را به‌دست آوردند. آن‌ها با فرزندان‌شان قرار گذاشتند و به ایران آمدند تا در قله‌های «دماوند» و «علم‌کوه» اسکی کوهستان* (Ski touring) را تجربه کنند. ماجرایی که حالا با هیجان و شادی از آن یاد می‌کنند و معتقدند: اسکی در این مناطق خیلی بهتر از آن چیزی بود که قبلا تصورش را می‌کردند.

یکی از این برادرها، پزشک روان‌شناس و دیگری پزشک متخصص ناباروری است که همراه دو فرزند پسر که یکی از آن‌ها 29 ساله و دندان‌پزشک و دیگری 20 ساله و دانشجوی اقتصاد و محیط زیست است و همچنین دختر خانواده که معلم تاریخ و ورزش در دبیرستان است، سفری دو هفته‌ای به ایران داشتند که پس از اجرای برنامه‌ی «کوه اسکی»، به کاشان،‌ اصفهان و شیراز رفتند تا بیشتر با فرهنگ این سرزمین آشنا شوند.

از کرولاین (Karoline) دختر 27 ساله‌ی این خانواده‌ی اتریشی که معلم تاریخ است درباره‌ی این‌که آیا قبل از این سفر، اطلاعاتی درباره‌ی تاریخ ایران داشته است گفت: کمی درباره‌اش خوانده بودم، اطلاعاتم زیاد نبود؛ ولی حالا که با مردم این کشور برخورد کردم و از نزدیک آن‌ها را دیدم،‌ خوشحال هستم که به ایران آمدم.

این خانواده‌ی اتریشی که اسکی‌بازان قدرتمندی هم هستند و برای نخستین‌بار است به ایران آمده‌اند، درباره‌ی انگیزه‌شان از این سفر به خبرنگار ایسنا گفتند: درباره‌ی دماوند اطلاعاتی داشتیم که جذب آن شدیم؛ اما درباره‌ی ایران، اطلاعات زیادی نداشتیم و چیزی نمی‌دانستیم. فقط در این حد می‌دانستیم که نظام حکومتی در ایران پایدار است، جنگ نیست و امنیت برقرار است. ما برای انجام این سفر، نگرانی نداشتیم.

این نکته را هم بابک کیانپور، راهنمای کوهستان و اسکی همراه این گروه اتریشی، یادآوری کرد که از نظر آن‌ها، منطقه‌ی «علم‌کوه» و «حصارچال» تشابه بسیاری با مناطق کوهستانی اتریش دارد که این ظرفیت خوبی برای جذب گردشگران خارجی به‌شمار می‌آید.

او ادامه داد: ما در زمان خلوتِ اردیبهشت‌ماه به علم‌کوه و دماوند رفته بودیم، برای همین انگار تمام فضای منطقه، بویژه «علم کوه» در اختیار این خانواده‌ی اتریشی قرار داشت و این موضوعی هیجان‌انگیز و استثنایی برای آن‌ها بود، چون در مقایسه، در کوه‌های اتریش کوهنوردان و اسکی‌بازان فراوانی در بیشتر فصول در حال کوهنوردی و اسکی‌بازی هستند.

اما صرف‌ نظر از تجربه‌ی رضایت‌بخشی که این گروه کوچک اسکی‌باز در این مناطق داشت، آن‌ها متوجه زباله‌ها و ضایعات شهری در داخل رودخانه‌ی «رودبارک» در منطقه‌ی علم کوه شدند، از جمله ضایعات یک گاوداری در نزدیکی این رودخانه و همچنین ضایعات شهری مانند تایر فرسوده و ظروف پلاستیکی که این صحنه‌ها برای‌شان تأسف‌برانگیز بود.

این گروه پس از صعود به علم کوه با 4850 متر ارتفاع، یک شب را هم در ساحل محمودآباد گذراند که حضور تعداد زیادی از خانواده‌های ایرانی در ساحل خزر برای‌شان جالب بود؛ ولی در عین حال، آنجا هم از آلودگی نامعقول ساحل دریای خزر تعجب کردند.

آن‌ها سپس مسیرشان را از جاده‌ی هراز به سمت پلور در دامنه‌ی جنوبی دماوند ادامه دادند. قصد آن‌ها صعود از جبهه‌ی جنوبی قله‌ی دماوند و دو شب اقامت در بارگاه سوم بود. وضعیت تجهیزات و بهداشت در پناهگاه‌های دماوند، موضوعی بود که این گردشگران به آن اشاره کردند و گفتند: وضعیت بهداشتی پناهگاه‌های دماوند به‌عنوان قله‌ای که می‌تواند برای گردشگران خارجی جذاب باشد، واقعا قابل تحمل نیست.

آن‌ها اظهار کردند: اوضاع پناهگاه جدید ساخته‌شده در دماوند به هیچ‌وجه دلپذیر نبود، داخل پناهگاه کثیف بود و دمای داخل آن در روز حتا از دمای بیرون هم سردتر بود، چون هیچ سیستم حرارتی در آن وجود ندارد.

کیانپور، راهنمای کوهستان و اسکی این گروه هم به وضعیت بهداشتی پناهگاه بارگاه سوم در ارتفاع 4200 متری دماوند که تقریبا پنج سال از ساختش می‌گذرد، اشاره و بیان کرد: این گردشگران از ماندن در این پناهگاه ناراحت بودند، در حدی که به‌خاطر وضعیت نامناسب سرویس بهداشتی، یک روز زودتر برنامه‌شان را تمام کردند و تصمیم گرفتند شبانه به پایین کوه برگردند.

او ادامه داد: در آن زمان، آب روان و لوله‌کشی‌شده برای استفاده در پناهگاه وجود نداشت و این موضوع، نظافت بارگاه سوم را دشوارتر می‌کرد.

وی همچنین به زباله‌ها و ضایعاتی که از سال پیش در نزدیکی پناهگاه تلنبار شده بود، اشاره کرد و افزود: حجم زیاد زباله‌های تلنبارشده، زیبایی منطقه را خدشه‌دار کرده است.

این شرایط در حالی است که هر گردشگر و کوهنورد خارجی برای ورود و صعود به قله‌ی دماوند 50 دلار می‌پردازد، به اضافه‌ی هزینه‌ی اقامت در پناهگاه که مثلا یک خوابگاه شش تخته، روزانه 78هزار تومان هزینه دارد؛ ولی با این همه ظاهرا به وضعیت بهداشت و نظافت پناهگاه‌های این قله و همچنین سرویس‌های بهداشتی آن، کم‌توجهی شده که این مسأله همواره مورد شکایت گردشگران خارجی بوده است.

اعضای این گروه که اکنون برنامه‌ی «کوه اسکی» خود را به پایان برده و راهی سرزمین‌های گرمتر، یعنی اصفهان و شیراز شده‌اند، به تفاوت دمایی که در کوه‌ها و حالا در این بخش از ایران در یک زمان تجربه می‌کنند، اشاره کردند و گفتند: وقتی بالای کوه بودیم، دمای هوا منفی 12 درجه بود؛ ولی حالا دما بالای 30 درجه‌ی سانتی‌گراد است که این تفاوت دما در یک فصل، بسیار جالب است.

مهران اعتمادی، راهنمای شهری همراه این گروه نیز از شگفت‌زدگی این گردشگران نسبت به برخورد دوستانه‌ی مردم ایران، غذاهای عالی ایرانی، نظام تحصیلی مناسب در ایران و احساس امنیتی که داشتند، سخن گفت و افزود: از نظر آن‌ها دیدن مساجد در «ری» و «قم» اتفاقی عالی بود. این اتریشی‌ها بدون محدودیت به حرم حضرت عبدالعظیم در شهرری وارد شدند و این برای‌شان خیلی جالب بود.

در مدت زمان اقامت کوتاه این گردشگران اتریشی در تهران، ندیدن حیوانات اهلی، بویژه سگ همراه مردم در خیابان‌های شهر در مقایسه با کشورهای اروپایی، نظرشان را بسیار جلب کرد، به‌طوری که از آن به‌عنوان یک تفاوت در ایران یاد کردند.

این خانواده‌ی اتریشی در پایان گفتند: در طول این سفر اصلا احساس خطر نکردند و از مهمان‌نوازی مردم ایران بسیار لذت بردند.

* اسکی کوهستان (Ski touring)؛ نوع خاصی از اسکی است و در مناطقی که بالابر مکانیکی وجود ندارد انجام می‌شود، برای بالا رفتن از وسیله‌ای که اصطلاحا به آن پوست فُک گفته و به کف اسکی نصب می‌شود، استفاده می‌کنند و برای پایین آمدن، از شیوه‌ی اسکی معمولی یا تله‌مارک (نوعی از فیکسِ اسکی که پاشنه‌ی کفش به اسکی متصل نیست) بهره گرفته می‌شود.
منبع:ایسنا