خبری که بعد از حدود یکسال ونیم تنش در این وزارتخانه، درهای امید برای ایجاد آرامش در نفت را باز کرده بود. عملکرد این وزیر پیش از نشستن بر مسند این وزارتخانه نشان می داد که وی به دنبال آباد کردن است تا ویران کردن و همین کافی بود تا نیروهای نفتی که آنروزها از تنش ها و ناآرامی خسته شده بودند امیدوار به برگشتن روزهای شکوفایی نفت شوند.
از آن روزها حدود 10 ماه می گذرد و شاید این مدت کافی باشد برای ارائه تحلیل کوتاهی از عملکرد رستم قاسمی .

تحلیلی که هم نقاط قوت این وزیر را نشانه خواهد گرفت و هم نقاط ضعفی که شاید لازم باشد تامل بیشتری بر آنها شود.
شاید بد نباشد از نقاط قوت این وزیر بگوییم. از اینکه همانطور که حدس زده می شد این وزیر بیشتر مدیری اجرایی است و همین نگاه وی باعث شده پروژه های نفتی جانی تازه بگیرند.
درحال حاضر پارس جنوبی رونق گرفته و نسبت به دوران وزارت میرکاظمی و توقف کامل پروژه ها در نفت ،محسوس است.
هرچند پروژه های در حال احداث این منطقه، به تولید جدی نرسیده اند اما به هرحال آنچه مشهود است پیگیری وزیر برای اجرایی شدن این پروژه هاست. بازدیدهای تقریبا هفتگی وزیر از این منطقه  می تواند در توسعه پارس جنوبی و تلاش مدیران فعال دراین منطقه تاثیرگذارباشد.
امضای قرارداد توسعه میادین مشترک و تمرکز بر اجرای آن از دیگر عملکردهای مثبت  وزیر تلقی می شود. هرچند که برخی از کارشناسان به کلیات این هدف اشکالاتی دارند.
تعیین و تکلیف قراردادهای میادین مشترک در شرایطی که همسایگان ما برروی این میدان ها خیمه زده اند و تلاش دارند از این آب گل آلود، ماهی بیشتری بگیرند، بجاست. اما نباید  فراموش کرد که بودجه ما در شرایط فعلی محدود است و باید به جای تزریق اندک بودجه به هر یک از میادین، به فکر اولویت بندی این میادین و به سرانجام رساندن آنها به ترتیب اهمیت باشیم.

در بودجه 91، لابی های وزارت نفت جواب داد
با وجود مخالفت اغلب نمایندگان مجلس با تخصیص منابع مالی صندوق توسعه ملی به پروژه های دولتی  لابی های قوی وزارتخانه نفت جواب داد و در نهایت بهارستانی ها با تخصیص 5/18 درصد از منابع این صندوق به بخش بالادستی نفت و میادین موافقت کردند. تامین منابع مالی برای اجرای این پروژه ها شاید بهترین خبر نفتی در سال جاری تلقی شود. با اینحال بازهم برآوردها نشان می دهد که 18.5 درصد منابع این صندوق نیز نمی تواند جوابگوی نیاز مالی برای توسعه میادین مشترک باشد و به همین منظور بازهم ضروری به نظر می رسد که این پروژه ها اولویت بندی شوند و اجرای آنها بر اساس تامین مالی صورت گیرد.
برخی از منتقدین  وزیر، معتقدند امضای تمام قراردادهای میادین مشترک بیشتر شبیه مانورهای تبلیغاتی است. با این حال با نگاهی مثبت باید گفت اگر چنین نیز باشد توسعه میادین نفتی مشترک بهترین اتفاقی است که می تواند  به قدرت سیاسی و  به رشد اقتصادی ایران کمک کند. بنابراین در چنین شرایطی  باید امیدوار  بود که وزیر فکر تامین منابع مالی تمام این پروژه ها را کرده یا به دنبال تهیه برنامه ای برای اولویت بندی این پروژه ها باشد.
باید به لابی های وزیر در مجلس آفرین گفت. این یکی دیگر از عملکردهای مثبت رستم قاسمی و تیم همراهش تلقی می شود. برداشت از صندوق توسعه ملی برای میادین نفتی آنهم در شرایطی که دیگر وزارتخانه ها هم به این صندوق چشم دوخته بودند کار آسانی نبود. تعیین قیمت خوراک پتروشیمی در بودجه 91 تنها با لابی گری به چنین نتبجه ای می رسید.  به نظر می رسد این وزیر در بحث قوانین نفتی  زیرپوستی و دقیق عمل کرده و توانسته نظرات را به سمت نفت جلب کند.
ورود مدیران غیرنفتی

روزهای کسب رای اعتماد رستم قاسمی  از یادها نخواهد رفت. وزیری که برای اولین بار در حین کسب رای  اعتماد از حمایت صریح رئیس مجلس برخوردارشد و در نهایت با اقتدار بر صندلی نفت نشست. البته گرفتن رای مثبت نمایندگان تنها در حمایت علی لاریجانی، رییس مجلس خلاصه نمی شود. باید بخشی از این رای ها را در وعده تغییرات رستم قاسمی در نفت جستجو کنیم. اینکه وی همواره در مقابل نگرانی بهارستانی ها در خصوص آوردن افرادی از بیرون نفت به این وزارتخانه تاکید می کرد که حتی یک نفر از بیرون نفت به آنجا اسباب کشی نخواهد کرد.
ازاین حرف ماه ها می گذرد و امروز اگرچه در مدیریت های کلان نفتی چون 4 معاونت این وزارتخانه تغییری نمی بینیم اما ایجاد شاخه های جدید مدیریتی در این وزارتخانه در قالب نماینده تام الاختیار و مشاورعالی  محسوس است.
اغلب این مشاوران و نمایندگان تام الاختیار از بیرون نفت آمده اند و در عین حال برخی از انها در اتاق های مجاور دفتر مدیریتی معاونان وزیر جای گرفته اند و در  امور مدیریتی نفت مشارکت دارند.
به عنوان مثال در حال حاضر حیاتی مشاور عالی وزیر در امور پالایش و پخش فراورده های نفتی است که از خارج نفت آمده است. وی در حال حاضر در اتاق مجاور علیرضا ضیغمی در شرکت ملی پالایش و پخش فراورده های نفتی،مشغول به فعالیت و همراهی در مدیریت است.
در شرایطی مدیریت های کلان نفت دست نخورده که رستم قاسمی با آوردن مدیران مورد نظر خود از بیرون نفت به این وزارتخانه در تلاش است تا با عدم تغییر در معاونت ها، مدیریت در این وزارتخانه را به میل خود تغییر دهد. هر وزیری اختیار دارد با کسانی کار کند که با سیاست های وی همراه هستند اما اجرای این سیاست با وعده  وزیر در زمان رای اعتماد در مجلس منافات دارد. چراکه وی تاکید کرده بود که حتی یک نفر از بیرون به نفت نخواهد آمد.
نکته دیگری که در وزارت نفت شاهد آن هستیم بروز سایعات در باره تغییرات مدیزیتی است. این شایعات می تواند آرامش لازم را از مجموعه سلب کند . شایعات مربوط به ماندن و یا رفتن فلان مدیر اگر برطرف نشود مشکل آفرین می شود.

سخنگوی وزارت نفت  این تغییرات را به طور کامل تکذیب نکرد ه و در عین حال تاکید کرده اگر بخواهد تغییراتی صورت بگیرد قطعا مراحل قانونی خود را پشت سر خواهد گذاشت. بنابراین همچنان شایعات وجود دارند و مدیران کم و بیش نگران جابه جایی خود هستند. 
تعاملات بین المللی نفت

اگرچه رستم قاسمی در ابتدای ورودش به نفت با تحریم نفتی اتحادیه اروپا مواجه شد اما به دلیل اظهارنظرهای مختلف در خصوص تحویل نفت به خارجی ها و البته برخی از کشورهای خاص به نظر می رسد هنوز این وزیر دولت دهم نتوانسته برنامه جامعی از تعامل با کشورهای خارجی تدوین کند و مدیرانش را ملزم به اجرایی شدن آن کند. چراکه وزیر می گوید به برخی از کشورها نفت نمی فروشیم و فردای آنروز مدیر زیرمجموعه او می گوید که صادرات صورت می گیرد. به هرحال این اظهارنظرها نشان می دهد که هنوز این وزیر نفتی بر تعاملات بین المللی تسلط کامل پیدا نکرده و شاید لازم باشد وی به دنبال نوشتن برنامه ای مشخص برای برخوردهای بین المللی وزارتخانه خود، باشد.
در پایان  به وعده ای اشاره می کنیم که از سوی وزیر داده شد و هنوز به مرحله اجرا نرسیده :”آقای وزیر وعده ایجاد خط اعتباری چین برای فاینانس پروژه ها چه شد؟”

 چشم ها در این روزهای دشوار به رستم نفت دوخته شده است تا به مشکلات مهمترین صنعت کشور پایان دهد.

منبع:خبرآنلاین