این اتفاق تو رشت هم افتاد اما بعدش با صحنه ای روبرو شدم که واقعا دیگه حسودی کارهای فرهنگ مدارانه کره ای ها و ژاپنی ها رو نکردم و از این صحنه احساس غرور کردم.

سه شنبه مورخ 27/7/91 حدودای ساعت 12 ظهر یه خانم و آقا به بانک مهر شعبه خیابان سعدی رشت مراجعه می کنند تا مبلغ حدود 14 میلیون تومن پول دستمزد کارگری در شالیزار خود و دیگر همکارانشونو از بانک بگیرند.

بانک محترم هم تمام این پول رو به شکل اسکناس های 2000 و 5000 تومنی به این بخت برگشته ها می ده و این ها هم می گیریند و می روند بیرون.

آقاهه میره اون طرف خیابون تا ماشینو روشن کنه و بیاد که می بینه لاستیک جلوش پاره شده و پنچره. تو همین حین که خانمه داشته از خیابون رد می شده تا سوار ماشین بشه یهو یه موتور با دو سرنشین به زنه نزدیک می شه و در چشم به هم زدنی کیسه پلاستیکی حاوی پول ها رو قاپ می زنن و د فرار.

خانمه و شوهرش از فرط بهت و فشار عصبی هر دو وسط خیابان از حال می رند اما…

100 متر بالاتر یه جوانمرد بی خیال رنگ و بدنه ماشین نوی خودش می شه و می کوبه به دزدها.

دزدها می خورند زمین و یکیشون سریع بلند می شه و می پره رو موتور و درمیره. اما اون یکی که با کیسه پول وسط خیابون بود بلند می شه و کیسه به دست فرار می کنه دزده واسه این که بتونه راحت فرار کنه بسته های اسکناس 5000 تومنی و 2000 تومنی رو باز می کرده و حین فرار به هوا می ریخته تا مردم به هوای جمع کردن پول بیان جلو و این تو شلوغی بتونه در بره. خلاصه این پهلوان قصه ما هم شروع می کنه به دویدن دنبال دزده و از برق چاقو دزده هم نمی ترسه و می رسه بهشو باهاش درگیر می شه و عین هندوانه می کوبدش زمین.

دزده رو به زمین می کوبه و ناکارش می کنه. مردم هم تو این حین تمام پول های پخش شده رو زمین رو جمع می کنن اما کسی تو جیب خودش نمی ذاره پول های جمع شده رو می آرن و می ریزن تو پنجره باز ماشین این جوانمرد که وسط خیابون مونده بود. جالب این جاست که حتی وضع اقتصادی بد و غیره نتونست مانع وجدان و شرف مردمی بشه که پول ها رو از رو زمین جمع کرده بودند و بعد از شمارش پول ها دیده شد که فقط مبلغ 10 هزار تومن یعنی فقط دو تا اسکناس 5000 تومنی کمه که اون ها هم پیدا شدن. ی چند تا 2000 تومنی تو جوی آب افتاده بود، چند اسکناس هم زیر لاستیک ماشین های عبوری پاره شده بودن.

اما امروز به خودم می بالم، می بالم که مردمم در عین تنگنای اقتصای هنوز با هم همدلند و وقت گرفتاری همنوع به جای فیلمبرداری با موبایل خودشون آستین همت بالا می زنن و به خودشون بازیگر نقش اول قصه می شند نه نظاره گر بی تفاوت و بی عار. به خودم می بالم چون بیشتر پول های پخش شده رو زمین رو بچه های مدرسه نزدیک محل حادثه از کف خیابان جمع کردند و بی هیچ چشم داشتی و بدون کم و کاست تحویل صاحبش دادند. زنده باشن پدر و مادرشون …