نخستین نمونه حاکمیت مبتنی بر سرزمین گرایی و وابستگی صرف آن به منابع طبیعی بود که در صورت کمبود  منابع ،تنها روش تامین نیازها ،جنگ و تسلط بر سرزمینها به نظر می رسید.

   روش دوم مبتنی بر سوداگری وتولید صنعتی بود که گرچه وابستگی صد در صدی به منابع طبیعی را شامل نمی شد،اما باز هم به علت تامین مواد اولیه صنایع و برتری جویی در صادرات وحذف رقبا،خود عامل اصلی دو جنگ جهانی به حسا ب آمد.

    در نهایت با آزردگی ملتها از تخاصم و پیدایش روشهای نوین برای تامین نیازهای اقتصادی از جمله مشاغل خدماتی مانند مشاوره،تبليغات،بانكدارى،تامين مالى،بازار یابی،توریسم وبيمه كه كمترين وابستگی را به منابع طبیعی و سرزمین به عنوان انگیزه سلطه دارند واز طرفی ظهور رسانه های جهانی به عنوان ابزارارتباطات آنی و بدون مرز ودر نهایت تثبیت عقلانییت و گرایش به رویکرد تعاملی به جای روش خود انگاری موجب شد تا برخی دولتها که از دانش وسرمایه حد اعلایی برخوردار بودند با تغییر روش اقتصاد مبتنی بر تولید انباشته در داخل و کنترل بازارهای جهانی به رویکرد تولید مبتنی بر کرایه خط تولید در فراسوی مرزها  وسرزمین هایی که عوامل کار ارزانتر ودسترسی سریعتر ونزدیکتری به بازارهای هدف مصرفی دارند و تمرکز داخلی به امور خدماتی چون طراحی و ایده پردازی،یک تعادل جهانی و رونق بخشی به اقتصاد دولتهای ناکامی که خود موجبات نا امنی بین المللی بودند را موجب شدند.

   

   این تحقیق قصد دارد تا مزایای مطلق گرایش دولتها به رویکرد مجازی را تبیین نماید واز آن طریق کشورهای عضو جنبش عدم تعهد را برای پیشگامی در این عرصه تشوق نماید.

استاد تمام وقت دانشگاه علمی کاربردی امام خمینی(ره)

                b_khademi_p@yahoo.com