فرهاد پورمحمد سخا افزود: مدت زمان ماندگاری پلاستیك در محیط حدود ۳۰۰ سال است كه دراین مدت آسیب های جدی زیادی را به محیط زیست و تنوع زیستی وارد می كند.

وی اظهارداشت: بعد از یك و سال و نیم تحقیق بر روی تولید پلاستیك سازگار با محیط زیست ، اكنون موفق به دست یابی دانش آن شدیم كه با اجرای این فرایند در روند تولید پلاستیك ، عمرآن از ۳۰۰ سال به حددو پنج سال و در برخی موارد تا سه سال كاهش می یابد.

وی با تاكید بر اینكه دستیابی به این دانش ما را جزو كشورهای پیشرو در جهان می كند گفت: زمانی كه پلاستیك ها با این فرایند تولید شوند وقتی در طبیعت قرار گیرند اگر بنا به دلایلی جمع آوری و هم بازیافت نشوند بعد از مدت زمان كوتاهی بدون اینكه آسیبی به طبیعت وارد كنند ، تجزیه می شوند.

پورمحمد سخا افزود: استاندارد ملی این محصول را موسسه استاندارد دریافت كرده و بر این اساس باید علامت مشخصی بر روی پلاستیك های سازگار با محیط زیست نصب شود تا از پلاستیك های معمولی متمایز شوند.

وی ادامه داد: دو كارخانه برای تولید این نوع محصول آعلام امادگی كرده اند كه در هفته زمین پاك تولیدشان آغاز خواهد شد.

مدیر دفتر آب و خاك سازمان حفاظت محیط زیست در پاسخ به این سوال كه آیا مدت زمان جمع شدن پلاستیك های معمولی در بازار مشخص شده است گفت: زمان خالی شدن بازار از پلاستیك های معمولی باید در كمیسیون زیر بنایی دولت مشخص شود كه در حال انجام است.

دکتر علی زنوزی- مجری طرح با بیان اینکه در حال حاضر تولید سوخت بیودیزل از روغنهای خوراکی با مخالفت جهانی روبه رو شده است، افزود: با توجه به اتمام سوختهای فسیلی و افزایش میزان آلاینده های حاصل از این سوختها نیاز به یافتن مواد اولیه دیگری برای تولید بیودیزل ضروری است.

وی یکی از راهکارهای تولید بیو دیزل را روغن میکروجلبک دانست و اظهار داشت: یکی از مشکلات فرایند تبدیل میکروجلبک به بیودیزل عدم وجود دستگاهی مناسب برای جداسازی میکروجلبک از محیط کشت آن یعنی آب است. از این رو در این پژوهش انواع روشهای جداسازی میکروجلبک از محیط کشت که به طور عمده آب است، مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از تکنولوژی نوین دستگاهی طراحی، ساخته و ارزیابی شد.

زنوزی با اشاره به جزئیات این دستگاه یادآور شد: بازده برداشت میکروجلبک با استفاده از دستگاه ساخته شده ۹۸ درصد است که ۵ درصد بالاتر از دو روش سانتریفیوژ و انعقاد شیمیایی است.

مجری طرح با اشاره به نتایج تستهای انجام شده بر روی این دستگاه خاطر نشان کرد: نتایج تحلیل چرخه حیات تولید بیودیزل از روغن میکروجلبک نشان داد که بخش برداشت و آبگیری از بیوماس میکروجلبک بیشترین مصرف انرژی از کل چرخه را به خود اختصاص می دهد. به طوری که انرژی مورد نیاز در چرخه حیات تولید بیودیزل از میکروجلبک با استفاده از روش سانتریفیوژ ۶ هزار و ۱۹۴ مگاژول و با استفاده از دستگاه جداساز میکروجلبک هزار و ۶۵۷ مگاژول است.