بنابر پژوهش انجام شده توسط “موسسه دیده‌بان جهان”، اگرچه مصرف جهانی و و ظرفیت فعال فناوری‌های “برق‌آبی” و “زمین‌گرمایی” از سال 2003 تاکنون، رشد پایداری داشته، اما این دو منبع انرژی در سال 2011 شاهد کاهش رشد خود بوده‌اند. با توجه به آمار ارائه شده، ظرفیت فعال برق‌آبی جهان در سال 2011 به 970 گیگاوات رسیده که تنها رشد 1.6 درصدی را نسبت به سال پیش از آن نشان می دهد. ظرفیت فعال زمین‌گرمایی نیز به 11.2 گیگاوات رسیده، اما رشد آن برای نخستین بار از سال 2002 به کمتر از یک درصد رسیده است.

به رغم کاهش رشد اخیر، مجموع سهم بازار برق‌آبی و زمین‌گرمایی رو به افزایش است زیرا این دو منبع انرژی همانند دیگر انرژی‌های تجدید پذیر از قبیل باد و خورشید با تغییرپذیری در تولید مواجه نیستند. بر همین اساس، مطمئن‌تر بودن انرژی‌های برق‌آبی و زمین‌گرمایی، نیروگاه‌های مطمئن‌تری را نیز فراهم کرده‌ است.

نیروی برق‌آبی سهم 6 درصدی در مصرف انرژی اولیه را بین کشورهای عضو “سازمان همکاری اقتصادی و توسعه” (OECD) به خود اختصاص داده است. این منبع انرژی در نقاط دیگر جهان نقش مهم‌تری ایفا کرده و کشورهای غیر عضو در OECD حدود 60 درصد از مصرف نیروی برق‌آبی جهان را به خود اختصاص داده‌اند. از نظر منطقه‌ای، آمریکای جنوبی و آمریکای مرکزی بیشترین وابستگی را به نیروگاه‌های برق‌آبی نسبت به مجموع انرژی مصرفی خود دارند.

اگرچه انرژی برق‌آبی نقش کم رنگ‌تری در خاورمیانه ایفا می کند، اما این منطقه رشد چشمگیری – حدود 22 درصد – در مصرف نیروی برق‌آبی طی سال 2011 داشته است. آمریکای شمالی نیز با رشد 14 درصدی پس از خاورمیانه قرار دارد. در مقابل، میزان مصرف نیروی برق‌آبی در اروپا و اوراسیا حدود 9 درصد و در آسیا-اقیانوسیه به میزان 0.6 درصد افت داشته است.

اگرچه 150 کشور جهان از نیروی برق‌آبی استفاده می کنند، اما نیمی از ظرفیت جهانی این منبع انرژی در پایان سال 2011 تنها در پنج کشور جهان متمرکز بوده است. چین همچنان با 212 گیگاوات جایگاه نخست را به خود اختصاص داده و پس از آن برزیل با 82.2 گیگاوات، آمریکا با 79 گیگاوات، کانادا با 76.4 گیگاوات و روسیه با 46 گیگاوات قرار گرفته‌اند.

به رغم پتانسیل موجود برای استفاده از برق ارزان و با تولید گازهای گلخانه‌ای کمتر از طریق نیروگاه‌های برق‌آبی، پروژه‌های بزرگ در این زمینه می توانند پیامدهای منفی چشمگیری به همراه داشه باشند. سد سازی در رودخانه‌ها به منظور ذخیره آب و تولید برق برای زیست بوم‌ها مخرب بوده و نه تنها جامعه گیاهی و جانوری آن منطقه را تهدید می کند، بلکه بر جامعه انسانی نیز تاثیرگذار است.

همچنین، ساخت نیروگاه‌های برق‌آبی اثرات انتشار گازهای گلخانه‌ای ویژه خود را داشته که از آن جمله می توان به ساخت مخازن بزرگ و مقادیر بسیار زیاد سیمان مورد نیاز برای ساخت و ساز اشاره کرد. افزون بر این، ساخت نیروگاههای برق‌آبی در بسیاری موارد به جابجایی مردم محلی و تغییر نامطلوب شرایط پایین دست رودخانه منجر می شود. اما این منبع انرژی همچنان یکی از مقرون به صرفه‌ترین منابع تجدیدپذیر محسوب می شود.

همانند نیروگاه‌های برق آبی، نیروگاه‌های زمین‌گرمایی نیز باید در مکان‌های مشخصی ساخته شوند. در این میان، مناطقی از جهان مانند آمریکای لاتین، کارائیب و جنوب شرق آسیا که دارای پتانسیل بالای برق‌آبی هستند، به همان میزان از پتانسیل زمین گرمایی نیز برخوردار هستند.

از دیگر نکات مهم در گزارش موسسه دیده‌بان جهان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

مصرف جهانی نیروی برق‌آبی روند افزایشی خود را در سال 2011 ادامه داده و به 3 هزار و 498 تراوات ساعت رسیده است.

مجموع 25 گیگاوات بر ظرفیت برق‌آبی در سال 2011 افزوده شده که نسبت به آمار سال 2010 کاهش یافته است. پنج کشور چین، ویتنام، برزیل، هند و کانادا 75 درصد از این افزایش ظرفیت را به خود اختصاص داده‌اند.

حدود 136 مگاوات بر ظرفیت نیروی زمین‌گرمایی در سال 2011 افزوده شده که بخش اعظم آن به دو پروژه بزرگ 90 مگاواتی در ایسلند و 42 مگاواتی در کاستاریکا اختصاص داشته است.

آمریکا همچنان با 3.1 گیگاوات بیشترین سهم را در ظرفیت انرژی زمین‌گرمایی داشته و پس از آن، فیلیپین با 1.9 گیگاوات، اندونزی با 1.2 گیگاوات، مکزیک با 1 گیگاوات و ایتالیا با 0.8 گیگاوات قرار گرفته‌اند.