امیر علی کوپک شهید بی قانونی، ضعف مسئولیت پذیری و نفهمی جامعه ای است که هنوز در اولیه ترین اصول زندگی خانوادگی دچار ضعف و بحران است و فاجعه اعتیاد چنان گریبان فرزندان کوپک را می گیرد که دودمان این خانواده بر باد فنا می شود.

کاش در این  روزهای محرم  که به حرمت خون سید الشهدا در مجالس عزای مظلومان می نشینیم دفاع از مظلوم را بیاموزیم نه آنکه جعبه های دستمال کاغذی را در گریه بیهوده مصرف کنیم.

آن روز که امیر علی و هر کودکی زیر شکنجه فریاد می کرده است، آن روز که بدن نحیف و خونینش در میان خانه افتاده هیچ همسایه ای صدایش را نشنید؟ در راه بیمارستان کسی این مظلوم کوچک را بی کس و تنها ندید؟ کسی نخواست که بهاو یاری رساند؟ هل من ناصر ینصرنی؟

نه کسی ندید، نشنید و نخواست که ببیند.

خوشا به حال آقا حسین (ع) که امروز نیست. هنوز مظلومان در این شهر بی یار و بی کس اند…

تلاش پزشکان پس از 24 ساعت برای زنده نگه‌ داشتن «امیرعلی» پنج ساله که زیر ضربات کابل ناپدری راهی بیمارستان شده بود، بی‌نتیجه ماند و این طفل در حالی برای همیشه چشمانش را بست که در هنگام مرگ، پدر و مادرش بر بالینش حضور نداشتند.

 بنابر اظهارات شیرین صدر نوری – مددکار و عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان – «امیرعلی» پنج ساله توسط ناپدری‌اش در یک کودک‌آزاری منجر به قتل کشته شد.

اگر این اتفاق در یک کشور اروپایی افتاده بود حتما اهالی شهر جلوی اولین مجتمع قضائی آنقدر تحصن می کردند تا بالاخره یک اتفاق مهم بیافتد، یک قانون مهم تصویب شود و صد البته یک ارگان ضمانت اجرای آن را بر عهده بگیرد. بدا به حال ما که در میان ما مسلمانان چنین اتفاقاتی هر روز رخ دهد و در بخش حوادث روزنامه ها و خبرگزاری ها دائم بنویسند و بیگانگان برای ما نسخه حقوق بشر بنویسند.

وی افزود: روز چهارشنبه 24 آبان ماه «امیرعلی» توسط مادرش و در حالی که آثار ضرب و جرح شدید بر روی بدنش مشخص بود، از درمانگاه 12 بهمن به بیمارستان فیاض‌بخش کرج منتقل شد و در حالی که مادرش بیمارستان را ترک کرد، پس از گذشت 24 ساعت، امیرعلی بدون حضور پدر و مادر بر بالینش، صبح پنجشنبه 25 آبان، فوت کرد.

این عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان در ادامه عنوان کرد: طبق گزارش مسوولان بیمارستان، آثار ضرب و جرح با کابل بر روی کمر، سینه و دست‌های این کودک پنج ساله کاملا مشخص بود و علت مرگ وی نیز ضربه مغزی تشخیص داده شد.

صدر نوری ادامه داد: در حال حاضر ناپدری که مسبب این فاجعه بوده، متواری و مادرش هم زندانی شده و از پدر اصلی و پدر بزرگ وی نیز هیچ اطلاعی در دست نیست.

به گفته وی، از فوت امیرعلی در صبح پنجشنبه تا بعدازظهر آن روز، مادر و اعضای خانواده هیچ سراغی از امیرعلی نگرفته و پیکر وی برای کالبد شکافی به پزشکی قانونی منتقل شد.

به گزارش ایسنا، براساس اعلام رضایی‌فر مدیرکل دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی بهزیستی، بر اساس آمار و تماس‌های برقرار شده با خط 123 اورژانس اجتماعی 49.8 درصد از تماس‌ها در خصوص آزار جسمی کودکان، 31.3 درصد غفلت و 12.5 درصد مباحث روانی و 2.7 درصد نیز آزار جنسی بوده است.

شیرین صدر نوری – مددکار انجمن حمایت از حقوق کودکان – در ادامه گفت‌وگوی خود با ایسنا اعلام کرد: پیگیری‌ها برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مرگ «امیرعلی» به نتیجه نرسیده، چرا که پرونده در بیمارستان بایگانی شده و اداره آگاهی هم اطلاعات بیشتری به انجمن حمایت از حقوق کودکان نمی‌دهد و اعلام می‌کند که پرونده در دست بررسی است.

وی در ادامه با اظهار تاسف از این اتفاق گفت: زمانی که مسوولان بیمارستان از مادر «امیرعلی» پرسیدند که چرا اجازه دادی ناپدری تا این حد کودکت را آزار دهد، عنوان کرده که زورش به همسرش نمی‌رسیده و چاره‌ای هم نداشته.

صدر نوری از اعلام آمادگی انجمن حمایت از حقوق کودکان برای پیگیری قانونی این اتفاق و برعهده‌گیری وکالت پدر این کودک درصورت تمایل خبر داد.

مددکار انجمن حمایت از حقوق کودکان در ادامه بر ضرورت اطلاع رسانی در زمینه کودک آزاری‌ها از سوی مسئولان بیمارستان‌ها در راستای ایجاد حساسیت در جامعه تاکید کرد و گفت: بسیاری از کارکنان و مسئولان بیمارستان‌ها در این زمینه سکوت می‌کنند.

به گزارش ایسنا، عدم اعلام کودک آزاری از سوی مسوولان بیمارستان در حالیست که طبق ماده 6 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بدسرپرست و بی‌سرپرست مصوب 1381 کلیه افراد و موسسات و مراکزی که به نحوی مسئولیت نگاهداری و سرپرستی کودکان را بر عهده دارند، مکلفند به محض مشاهده موارد کودک آزاری مراتب را جهت پیگرد قانونی و اتخاذ تصمیم مقتضی به مقامات صالح قضائی اعلام کنند و تخلف از این تکلیف موجب حبس تا شش ماه یا جزای نقدی تا پنج میلیون ریال خواهد بود. قانونی که به دلیل فقدان اهرم‌های نظارتی چندان در اجرا موفق نبود و در حال حاضر لایحه حمایت از
کودکان و نوجوانان در انتظار تصویب در مجلس به سر می‌برد؛ لایحه‌ای که در سال 86 تدوین شده و از آن زمان تاکنون در انتظار تصویب است.

به گزارش ایسنا، شاید اگر اختیارات قانونی امکان گرفتن «امیرعلی» از خانواده بدسرپرست را فراهم می‌کرد، این اتفاق رخ نمی‌داد. ایجاد بانک اطلاعاتی درمورد سابقه والدین، قطعیت مجازات مرتکبان کودک آزاری، تعیین مرجع اختصاصی برای رسیدگی به جرایم علیه اطفال، افزایش اختیارات اورژانس اجتماعی، تشکیل بانک اطلاعات متهمان کودک آزاری، تعیین حد تادیب کودک در قانون، امکان مداخله زودرس سازمان‌های رسمی و غیردولتی، تعیین یک معاونت خاص دادستانی پیشگام پیگیری موارد کودک آزاری و گرفتن کودک از خانواده‌های بدسرپرست از جمله مواردیست که اگر امکان احقاق آنها به وجود آید، شاید بتوان جان امیرعلی‌های دیگر را نجات داد.