اما در سوی دیگر کره زمین توجه به نامگذاری محصولاتی مانند iPhone بیشتر به نوعی نگاه فردگرایانه و جزءنگر بر می خوریم. آیفون را اگر تفکیک کنیم از دو واژه i (من) و Phone (تلفن) تشکیل شده که اشاره به نگاه خاص اپل به فردگرایی و توجه به من برتر (Super ego ) در نهاد آدمی است .

قضیه جالب تر این داستان نامگذاری، زمانی است که پی ببریم این دو محصول متفاوت از دو نوع بستر نرم افزاری متفاوت با ریشه یکسان یعنی لینوکس استفاده می کنند یکی از سیستم عاملی منبع باز به نام آندروید (Android ) و دیگری از سیستم عاملی انحصاری به نام iOS و اتفاقاً انتخاب این سیستم عاملها هماهنگی بیشتری با نامگذاری آن برندها دارد. آندروید یک سیستم عامل منبع باز و جهانی است که کدهای آن در سایت گوگل برای هر کسی که آشنایی با برنامه نویسی دارد قابل دسترسی است ولی iOS انحصاراً در دست کمپانی اپل و مهندسانش است. بنابراین سرعت به روز رسانی این دو و رفع اشکالات احتمالی آنها نیز بسیار متفاوت است در اولی بسیار سریع و با قابلیت سازگاری بیشتر با سخت افزارها و دومی بسیار کند و آهسته صورت می گیرد .

شرکتی که برند جهان شمولی چون GALAXY یا کهکشان بر می گزیند دقیقاً با همین نگاه جهانی به توسعه دهندگان و متخصصان برنامه نویسی در هر کجای جهان می نگرد و از گوشه و کنار، بازخوردهای (Feedback ) لازم را جهت بهبود و ارتقاء هرچه بهتر محصولات خود در کمترین زمان ممکن با توجه به نیازهای به شدت متغیر بازار امروز دریافت کرده و با استفاده از سیستم عاملی چون آندروید تحت مجوزهای گنو/لینوکس (Gnu/Linux ) محصولاتی با بالاترین حد پاسخگویی به نیازهای مشتریان ارائه می کند .

این موضوع حتی در تفاوت بین طراحی ظاهری گوشی های آندرویدی و آیفون نیز مشهود است. گوشی های آندرویدی معمولاً دارای زوایای منحنی و با استفاده فراوان از قوس ها و نیم دایره ها ساخته می شوند که اوج چنین طراحی ای را در مدل GALAXY SIII جدیدترین شاهکار شرکت سامسونگ که یک غول 4 هسته ای با امکانات بالاست، می توان دید. در عوض محصولات ساخته شده توسط شرکت اپل همگی دارای زوایای 90 درجه و سطوح صاف و اشکال مستطیلی دقیق هستند که نشان دهنده چهارچوب ذهنی خاص و محدود سازندگان آن است.

اگر به خاستگاه تفکر متضاد گردانندگان دو شرکت سامسونگ به طور اخص و شرکتهای آسیای شرقی مانند HTC به طور اعم و شرکت اپل بنگریم پیدایش چنین طرز تفکر و نگرشی ریشه در فرهنگهای متفاوت آنها دارد. شرقی ها عموماً تمایل به گروه گرایی و باهم کار کردن و جامع نگری به پدیده های هستی دارند و آمریکایی ها و به طور عموم غربی ها دارای روحیه فردگرایی و نگاه ذره بینی و موشکافانه تر به پدیده های هستی هستند.