گزارشگر صدا و سیما را کتک زدند!؟ وقتی گزارشگر، تصویر بردار و صدابردار تلویزیون برای تهیه گزارش خلاف اندر خلاف یک مرکز تهیه غذا در ماه مبارک رمضان در خیابان پاسداران تهران و شرایط وضعیت قرمز کرونا و همچنین سوء استفاده از واژه بیرون بر مراجعه می کنند، متاسفانه به استناد این فیلم که ضرب وشتم اصحاب رسانه و خبرنگاران را با بینی شکسته به خوبی نشان می دهد ناشی از سقوط روش مدارا و تعامل و اخلاق فراموش شده ما است.
پارسی پرس، کیهانپور: البته نقش بسیار حساس و نحوه رفتار قانونی نیروی انتظامی مقتدر در کمترین زمان نسبت به دستگیری ۳ نفر از قانون شکنان قلدر و عربده کش و پلمب مرکز تهیه غذا( رستوران) که در تعقیب دونفر دیگر از این اراذل و اوباش قانون شکن به وظیفه حمایت از خط قرمزهای امنیت و جان و مال مردم پرداختند بسیار امیدوارانه بوده و موجب خشنودی مضاعف است که این جان بر کفان حمایت از آحاد مردم شریف وبه ویژه اصحاب رسانه که خدمتگزاران جامعه در لباس وکسوت اطلاع رسانی هستند را در اسرع وقت به دست دادستان محترم تهران سپردند که با اعمال قانون به سزای زشت و تخلف غیر انسانی و ضد اخلاقی خود برسانند.
اصحاب رسانه از قبیل مدیران مسوول، سردبیران، نویسندگان، خبرنگاران، تصویر برداران، صدابرداران، گزارشگران و…در پناه ومامن حمایتی قوه قضائیه هستند و قانون مصوب مطبوعات و رسانهها به پشتوانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دادگاه رسانه از سوی دیگر راه را بر قانون شکنان و تهمت زنان بسته است که هر کسی هم جرات توهین وافتراء به خادمان و پیشکسوتان عرصه رسانههای مکتوب، شنیداری و تصویری را از راههای غیر قانونی نداشته باشد و این خود نیاز به کارهای فرهنگی و تلاش در ثبت بسترهای لازم حمایتی بیش از گذشته دارد.
تفسیر به رای واعمال حرکات غیر قانونی فقط از قانون شکنان و بیسوادان رسانهای محتمل است وگرنه عمل متقابل به مثل، آن گونه زشت و محکوم به شکست است که شان و جایگاه اصحاب رسانه را خدای نخواسته تنزل خواهد داد.
آفرین بر خبرنگاری که بازبان روزه و بر حسب انجام رسالت و وظیفه قانونی اطلاع رسانی رسانهای خود، بینی اش را شکستند و با لباسهای خونین و ابزار وآلات شکستهاش سکوت کرد و بهانه به دست اراذال و اوباش و لمپنهای قداره کش نداد و آنان را به قوه قضاء سپرد.
چرا که ما اصحاب رسانه دوست داریم که بزرگی کتک و گول خور باشیم تا کوچکی کتک وگول زن.
و در پایان این کوتهلههای قانون شکن دیگر حنایشان در جامعه رنگی نداشته و نخواهد داشت و بدانند که از طریق اعمال قانون به سزای کار زشت و هنجارشکنانه خود خواهند رسید.