گرفتار در حباب روانی کرونایی، در همه عرصه‌ها عقب گرد کرده‌ایم، مدتی دیگر به ۱۸ ماهگی بیماری کرونا در دنیا نزدیک می‌شویم. در تمامی عرصه‌ها در کره مسکون چنان گرفتاری‌های در هم تنیده‌ای جمعیت ۷/۵ میلیاردی دنیا را در نوردیده که مهمترین و دهشتناک ترین آن‌ها بار روانی و ترس و محافظه کاری است.

پارسی پرس، علیرضا کیهان‌پور: ترس موجب روان پریشی وبه هم خوردن تمام معادلات زیست بوم انسان می‌شود واز طرفی وجود کرونا شاید بهانه خوب و گزک بسیار مناسبی برای عقب افتادگی‌های این دوران و عدم پاسخگویی مناسب برای درد‌های مزمن جامعه بشری باشد که متاسفانه می‌رود حاد شود کما این که این حاد بودن بار روانی از منظر جامعه شناسی در ابعاد متنوع این طفل گریز پای نمود پیدا نموده است.

پرخاشگری، عدم گفتمان مدارا، کم شدن آستانه تحمل، بیم‌ها و امید‌ها و محقق نشدن پاره‌ای از آرزوها و شب را به امید بارقه‌ای از نور و روشنایی به صبح رساندن صبحی که شاید از آسمان بر همه بشریت باران مرحمت ورحمت، عطوفت و مهربانی بیشتر بباراند.

همه جامعه بشری در این حباب روانی ناشی از این ویروس بنیان کن گرفتار شده‌اند اما چنگ زدن به ریسمان الهی یگانه راه بشریت در این هنگامه تنهایی وکورسوی امید است.

اگر طی این مدت ۱۸ ماه اپیدمی ویروس کرونا به طرف برآیند احوال خوش میل کرده‌ایم که حالمان خوش نسبی است وگرنه اگر خلاف این حس را در وجود سرشار از ترس به سر برده‌ایم نا خواسته و البته به هر دلیلی به سوی ناخوشی احوال رفته‌ایم که باید به دعاها؛ نیایش‌ها و طلب خیر کردن هر انسانی برای انسان‌های دیگر بیشتر و بیشتر از گذشته‌های گذران زندگی که آسوده‌تر بودیم و خدای نخواسته از نعمات سلامتی و آرامش و آسایش بیشتری برخوردار بوده غفلت کرده و به سادگی و بدون قدردانی مطلوب از کنار آن رد شده‌ایم با‌دیدگاه و روش و منش جهان شمول‌تری به رویکرد‌های ساختارشکن این حباب روانی کرونا نگاه سرشار از حصول به شرایط بهتر داشته باشیم.

در این شرایط بی پناهی در دنیای معاصر با دیدگانی مالامال از عشق، نام خداوند را ترنم نماییم، هر پرنده و هر گیاهی راز خودش را بر همه ما آشکار خواهد کرد، حکمت الهی همه‌جا به عینه به تجلی است و بیاییم و به مداومت، همه با هم نام زیبای خداوند را زمزمه وجود بی‌پناهان کنیم که سخت گرفتار شده‌ایم.

نشسته یا ایستاده در زیر نور و گرمای آفتاب، یا در سرما و نبود هیچ پناه وگرمایشی، هرگز او را فراموش نکنیم‌، حتی در زمزمه این سکوت همراه با نجوای دلمان، خدا با همه بنده گانش هست و لطف و بخشش‌اش را بر سر همه گسترانده است و این دعا و نیایش و طلب خیر کردن از درگاه یگانه پروردگار سپهر هستی همه را به سوی احوال خوش پیش از کرونا رهنمون خواهد نمود اگر ایمان به سرافرازی به گذر سخت از این آزمون الهی داشته باشیم.