که بر حسب اتفاق عکس اهالی فرهنگ و ادب و فرهیختگان دانشگاهی روی آنها نیست، عکس ستاره های فوتبال خودمانی و آن طرف آبی هم نیست، عکس امثال مصطفی احمدی روشن و …هم اصلا نیست، از محققان دانشگاه شریف و موسسه رویان و مراکز علوم دینی هم هیچ اثری نست بلکه روی جلد شان عکس هایی بزرگ، جذاب و تا دلتان بخواهد روتوش شده از مانکن های خارجی است که قدیم ها می گفتند، معلوم نیست از قوطی کدام عطار درآورده اند ، ولی حالا می گویند، معلوم نیست از کدام سایت اینترنتی با کدام فیلتر شکن کش رفته اند و به جادوی فوتوشاپ آن مانکن ناشناس را که در غرب خداد دلار پول می چاپد، مجانی روی مجله خود می اندازند و یک روکش لمینیت براق هم روی آن میکشند و برایتان تیتر می زنند : رازهای پولدار شدن، رازهای خوشگل شدن، بزرگترین بازیگران دنیا چقدر خرج تزریق چربی در پوست می کنند؟ چطور جذاب شوید؟
آنوقت شاید خیلی ها از خودشان نپرسند که آن آقا یا آن خانم خوش تیپ که عکسش به چه بزرگی روی تمام سطح جلد مجله را پوشانده از کجا روی جلد مجله های ایرانی در مملکت اسلامی سبز شده و ضمن آنکه همان خیلی ها آن سئوال را از خود نمی پرسند، دست در جیب مبارک کرده و حداقل به طور متوسط ۳۰۰۰ تومان برای همان مجله ورق گلاسه رنگی که پر است از رازهای موفقیت و سرچشمه حیات پول می پردازند!
البته در میان آنها که از خودشان نمی پرسند عکس این شبه ستارگان و مانکن های دسته سوم، چطور و چرا رو یمجلات جوان پسند ما حک می شود، برخی هم با این پرسش فلسفی دشوار مواجه اند که اگر تماشای ماهواره و برنامه های فارسی وان برای خانواده ها مضر است و قرار نیست هیچ دیش ماهواره یا بر پشت بام خانه ها حضور داشته باشد، اگر قرار است در طرح اینترنت ملی، سایت هایی با محتوا ی کم ارزش شامل چگونه زیبا شدن و بکش و خوشگلم کن و چرا شوهرتان به شما خیانت می کند، فیلتر باشد، چرا ناگهان در این وانفسا یک عده جوان غربی با لباس هایی که نه به قیافه مردم معمولی می آید و نه به جیب آنها ، روی جلد مجله هایی که مجوز رسمی از معاونت مطبوعاتی دارند، صاحب مقام و منزلت می شوند و آب از دهان نوجوانان دبیرستانی راه می اندازند، آنوقت از همان دبیرستانی ها که بپرسی “همت” کیست؟ می گویند بزرگراهی که غرب به شرق تهران را به هم وصل می کند، بابایی هم بزرگراهی که شمال شرق را به جنوب!
اگر بپرسی نانو چیست؟ پاسخ می دهند یه جور مارک جدید ایتالیاییه که تو مغازه های ونک تازه آوردن!
یک زمانی آن طرف آب مجلاتی که مطالب همه پسند با محتوای خیلی سطح پایین چاپ می کردند، روی کاغذهای زرد چاپ می شد و هرکسی آن مجله های زرد یا یلو پیج را نمی خرید! اما حالا ما هم برای آنکه از آن طرفی ها کم نیاوریم، مجله زرد که هیچ، مجله ها و نشریات هفت رنگ می خریم و می خوانم و در خم رنگ رزی آنها که خودشان می دانند با ما چه می کنند، حل می شویم. این روزها رفتن به کافی شاپ و خواندن این مجله های گلاسه با لبخن مانکن ها جزء کلاس جوان تر هاست، سیگاری هم به لب بگیرند بهتر می شود انگار، به آن معنی واقعی کلاس روشنفکری نزدیکتر است!
هرچند این روزها زندگی آنقدر سخت هست، که به هر دستاویزی بخواهیم از مشکلاتش فرار کینم و دقایقی گرانی و کرایه خانه و مشکلات رفتاری فرزندان و ارتباطات نادرست خانوادگی و زیر و زبر های سیاسی و اجتماع یرا فراموش کنیم، خرده ای نیست که همه اعضای خانواده به تفریح و سرگرمی و جذابیت ها نیاز داریم، بازهم به قول قدیمی ها بر منکرش لعنت! اما سبز شدن انواع و اقسام تیپ های به قول نوجوان ها “خفن” با ترکیب مو و لباس و آرایش عجیب روی مجله های فارسی زبان و جدید، خیلی هم انگار تقصیرآن مانکن روی جلد مجله نیست، تقصیر ما هم هست که ۳۰۰۰ تومان از جیب در می آوریم تا در آن مجله مثلا تیپ تاپ، اقتصاد زندگی متحول، روزهای شیرین، زندگی قشنگه، موفقیت در سه سوت، موفق باشی، فوق ایده آل، ماندیس، موندیس، جینگیلی مستون و …”سه فاکتور مهم برای بازیگر شدن را بخوانیم”، چرا بازیگران زن بچه دار نمی شوند؟ بدون رژیم مانکن شویم، اعتیاد را ترک کنیم، عطر گران را از مرکز خرید مدرن دولغوزآباد سفلا تهیه کینم، داروی تقویت قوای جنسی گیاهی مصرف کنیم، مو بکاریم، و خیال کنیم از زندگی روزمره فاصله گرفته ایم.
شاید کلاهی بر سر کشیده باشیم که تا گردن پایین آمده باشد و در همان حال آقای مانکن به دست بعضی ها میلیاردها تومان حیثیت و تاریخ و فرهنگ و هویت و اخلاقمان از ججیب هایمان بیرون بکشد و بازهم با همان دندان های ۶۰ بار روتوش شده، از روی جلد مجله های خدمان به ما پوز خند بزند.