به گزارش پایگاه خبری اکوپارس به نقل از خبرگزاری مهر، سیامند رحمان یک ماه و نیم پیش از حضور در مسابقات قهرمانی جهان که به میزبانی ژاپن برگزار شد، ضمن کسب سومین عنوان قهرمانی در جهان سهمیه حضور در پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو را هم به دست آورد.

بدین ترتیب رحمان برای سومین دوره متوالی در بازی های پارالمپیک شرکت خواهد کرد. وی در دوره گذشته این بازی ها (۲۰۱۲ لندن و ۲۰۱۶ ریو) صاحب مدال طلا شد و حالا مصمم به تکرار این رنگ مدال در توکیو آنهم با رکوردشکنی به یادماندنی است.

به همین منظور سیامند رحمان این روزها پیگیر تمریناتش است، او زیر نظر کمیته ملی پارالمپیک و طبق برنامه کادر فنی تیم ملی پاراوزنه برداری اما در شهر خود تمریناتش را پیگیری می کند درحالیکه نسبت به برخی بی توجهی ها گله مند است.

وی که ساکن اشنویه از شهرهای مرزی استان آذربایجان غربی است، می گوید که مسئولان استان کوچکترین توجهی به من به عنوان یک ورزشکار پارالمپیکی ندارند. فقط امیدوارم بعد از مدال آوری در توکیو، مدعی حمایت نشوند، پُز مدالم را ندهند و برای استقبال و این نمایش ها اقدامی نداشته باشند.

با خیال آسوده تمرین می کنم
سیامند رحمان در گفتگو با خبرنگار مهر با تاکید بر اینکه ورود دوباره به پارالمپیک برنامه اصلی بعد از پارالمپیک ریو بود، گفت: حالا که این سهمیه را گرفته ام، خیالم راحت است و بدون دغدغه تمرینات را دنبال می کنم. برای کسب سهمیه هم باید در چند مرحله رقابت شرکت می کردیم که مسابقات جهانی ۲۰۱۷ در مکزیک یکی از آنها بود. امسال هم در رقابت های جهانی ژاپن شرکت کردم و توانستم سهمیه ام را قطعی کنم.

حضور در مسابقات فزاع اجباری است
وی تصریح کرد: با اینکه سهمیه ام برای پارالمپیک توکیو قطعی شده باید در رقابت های فزاع امارات هم شرکت داشته باشم. این رقابت ها اسفندماه برگزار می شود و از سطح خوبی هم برخوردار است. برای من به عنوان یک ورزشکار پارالمپیکی که حضورم در توکیو قطعی است، شرکت در این رقابت ها اجباری است. ضمن اینکه از حضور در آن می توانم به عنوان فرصتی برای آماده سازی بهتر استفاده کنم.

در «نقطه صفر مرزی» تمرین می کنم
ملی پوش پاراوزنه برداری ایران در مورد روند تمرینات خود گفت: فعلا دور از محل تمرینات تیم ملی و به صورت شخصی تمرین می‌کنم. من ساکن اشنویه هستم و در همین نقطه صفر مرزی روزی یک جلسه تمرین دارم. البته تمام برنامه های تمرینی‌ام طبق برنامه کادر فنی و هماهنگ با مربیان است. خارج از آن تمرینی ندارم. با کمیته ملی پارالمپیک هم هماهنگ هستم.

به دنبال تکرار مدال طلا با رکوردی به یادماندنی هستم
سیامند رحمان با مهار وزنه ۲۶۵ کیلوگرمی در مسابقات جهانی ژاپن صاحب سهمیه پارالمپیک شد اما بالاترین رکورد وی در پارالمپیک ریو و با بالا بردن وزنه ۳۱۰ کیلوگرمی به ثبت رسید. وی قصد دارد در توکیو رکوردی بهتر را به ثبت برساند و بازهم طلایی شود.

این پاراوزنه بردار در این زمینه گفت: قطعا هدفم قهرمانی دوباره در پارالمپیک توکیو است و اینکه بتوانم رکوردشکنی دوباره داشته باشم. خیلی سخت اما مصمم به انجام آن هستم. البته قولی نمی دهم چراکه خیلی مسائل تعیین کننده است. فقط اینکه من با این هدف تمرین می کنم و امید به اینکه با هیچ مشکل غیرقابل پیش بینی مواجه نشوم.

وی در این زمینه ادامه داد: یک آسیب دیدگی کوچک همه برنامه ها را به هم می ریزد به همین دلیل است که قولی نمی دهم اما قطعا مثل هر ورزشکار حرفه ای دیگری به دنبال بهترین ها هستم. می خواهم رکوردی به یادماندنی در توکیو ثبت کنم.

از حقوق مصوب کمیته ملی پارالمپیک بی اطلاعم
کمیته ملی پارالمپیک پرداخت حقوق ماهانه به ورزشکاران شانس مدال در پارالمپیک توکیو رامصوب کرده است. قرار است ورزشکاران طلایی برای مدت ۱۲ ماه و ۶۶ ماه بیشتر از ورزشکاران شانس مدال نقره یا برنز حقوق دریافت کنند.

بنا بر اعلام کمیته ملی پارالمپیک حقوق (کمک هزینه)  ورزشکاران طلایی و مربیان آنها در ۶ ماهه اول سال ۹۸ پرداخت شده است اما سیامند رحمان از این موضوع اظهار بی اطلاعی می کند.

وی در این زمینه به خبرنگار مهر گفت: درجریان پرداختی‌ها نیستم. الان از طریق شما متوجه میزان رقم و پرداخت آن شدم. تا به امروز از آن بی اطلاع بودم. باید پیگیری کنم تا متوجه موضوع شوم.

مسئولان ورزش استان خواب هستند
رحمان در بخش دیگری از این گفتگو نسبت به چگونگی عملکرد مسئولان ورزش استان آذربایجان غربی و برخورد آنها با ورزشکاران پارالمپیکی انتقاد کرد.  وی در این زمینه گفت: در کل استان آذربایجان غربی ورزشکاری که برای پارالمپیک توکیو کسب سهمیه کرده باشد، انگشت شمار دارد اما مسئولان استان نسبت به همین تعداد اندک هم بی توجه هستند. گویا آنها در خواب به سر می برند و از هیچ موضوعی خبر ندارند.

واکنشی نسبت به سهمیه‌ام ندیدم
وی یادآو شد: کسب سهمیه پارالمپیک موفقیتی بزرگ برای هر ورزشکار است که خیلی ها به دنبال آن هستند. جالب است که مسئولان ورزش استان که هیچ زمان پیگیر وضعیت ورزشکاران استان نیستند، حتی نسبت به سهمیه کسب شده من هم واکنشی نداشتند. فکر می کنم اصلا از آن خبر ندارند. آنها عادت کرده اند که نزدیک رویدادی مانند پارالمپیک خود را نشان می دهند. سایر مواقع اصلا نیستند و هیچ کاری هم نمی کنند.

امیدوارم بعد از مدال آوری به دنبال خودنمایی نباشند
پاراوزنه بردار پارالمپیکی ایران با تاکید بر اینکه این موضوعات برایش اهمیت ندارد، گفت: تنها مسئله ای که خیلی برایم اهمیت دارد شاد شدن دل مردم است که مدال آوری ورزشکاران در میادین المپیک و پارالمپیک یکی از روش های آن است. فقط امیدوارم این مسئولان که امروز در خواب هستند فردا مدعی حمایت از ما پارالمپیکی‌ها نشوند و بعد از مدال آوری‌مان برای استقبال به فرودگاه نیایند تا بخواهند خودی نشان دهند.

دلم برای تازه واردهای ورزش می سوزد
قهرمان مسابقات پاراوزنه برداری در دو دوره اخیر بازی های پارالمپیک تاکید کرد: امثال من که به این شرایط عادت کرده ایم و اینکه با همین شرایط تلاش و تمرینات‌مان را برای مدال آوری ادامه دهیم اما دلم برای افرادی که تازه وارد ورزش شده‌اند، می سوزد. این ورزشکاران جوان باید یاد بگیرند که با این شرایط تمرین کنند و مدال بگیرند. تا به این موضوعات هم عادت کنند، خیلی زمان می برد.

انتقاد از وضعیت حقوقی؛ ۹۰۰ هزارتومان می گیرم اما نه همیشه
رحمان در بخش دیگری از گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به دریافت حقوق ماهانه ۹۰۰ هزار تومانی از صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش گفت: این رقم حقوق برای من تصویب شده درحالیکه ۲ طلای پارالمپیک و چند طلای جهانی دارم. بدتر اینکه حقوقم را هم مرتب و همیشه دریافت نمی کنم. ۶ ماه حقوق می گیرم و ۶ ماه نمی گیرم.

به فرمایش مقام رهبری هم توجه نشد
ملی پوش پاراوزنه برداری ایران تاکید کرد: قرار بود در مورد تعیین حقوق، وضعیت ورزشکاران پارالمپیکی با المپیکی‌ها یکسان شود. حتی در این مورد مقام معظم رهبری هم سال گذشته تاکید لازم را داشتند و اینکه این کار حتما انجام شود اما تا به امروز اقدامی صورت نگرفته است.

نه سراغی از من بگیرند و نه  پُز مدالم را بدهند
سیامند رحمان در بخش پایانی گفتگو با خبرنگار مهر گفت: با همه این شرایط و با هدف افتخارآفرینی های دوباره تمرین می کنم اما واقعا بابت این مسائل و به خصوص بی توجهی و کوتاهی‌های مسئولان استان دلخورم. دیگر هم نمی‌خواهم سراغی از من بگیرند اما فردا پُز مدال آوری‌ام را هم ندهند.