سرمقاله/ سهم بخش خصوصی از این همه انواع جایزه مدیریت مالی و … چیست؟

اول بهمن ۹۲/ خبر این بود: بانک تجارت برای چهارمین سال متوالی موفق به دریافت “جایزه ملی مدیریت مالی ایران” شد.

جالب است بدانید این جایزه در هفتمین کنفرانس حسابداران و مدیران مالی به این دلیل به بانک تجارت اهدا شد که این بانک یکی از بانکهای مشمول اصل ۴۴ قانون اساسی است صورتهای مالی این با کمترین مشکل در مجامع عمومی به تصویب رسیده و استحکام و شفافیت مالی این بانک مورد تقدیر مدیران ارشد اقتصاد کشور قرار گرفته است.

و سوال این که آیا طی این ۴ سال هیچ بنگاه اقتصادی دیگری به اندازه بانک تجارت لیاقت دریافت چنین جایزه ای را ندارد؟

قبل از هر برداشت نا غافل بگوییم که (گردن ما باریک تر از مو) قطعا در شفافیت های مدیریتی مالی این بانک خاص دولتی که نامش برای چهارمین سال متوالی مطرح شده است ، هیچ شک و شبهه ای نیست، اما مساله این است که آیا بانک ” هر بانکی” اصولا باید برای مدیریت مالی خود جایزه بگیرد؟ مگر نه اینکه بانک به عنوان یک بنگاه اقتصادی وظیفه مدیریت مالی منبع خود و مشتریان را بر عهده دارد و این وظیفه باید که تمام و کمال به انجام برسد. سوال بعدی این است که اگر یک بانک مشخص برای چهار سال متوالی جایزه دریافت می کند به این معنی است که دیگر بانک ها در انجام وظایف خود آنقدر خوب نبوده اند که لیاقت پیدا کنند این جایزه ملی را از آن خود کنند؟

جدا از اینکه بانک ها در رقابتی نابرابر همه مغازه های دونبش محله ها را به باجه های خود اختصاص دادند و جایی برای تجارت های کوچک تر باقی نگذاشتند و عملا به مسابقه برای سودآوری پرداخته اند، گویا وظیفه مدیریت کردن و مراقبت کردن از پول ها هم برای آنها تبدیل به لطف شده است، لطفی که قابل تقدیر باید باشد…

از داستان بانک ها که بگذریم… باید به دنبال اشکال کار در جای دیگری باشیم. اشکال در آنجا است که در سرزمین ما ایران، سرزمین کنفرانس ها و همایش ها و سمی نهار ها، باآن خرج های کلان و لوکس و هجمه تبلیغاتی که هر اسپانسر بیشتر پول بدهد جایزه کلان تری می گیرد، چه کسی از کارآفرینان و سرمایه گذاران بخش خصوصی دعوت می کند مدیریت منابع مالی خود را به نمایش بگذارد تا به عنوان یک الگو در توسعه اقتصاد آزاد معرفی شود؟ هیچ کس! برای این عده که اهل حساب و کتاب و معادله دو –دوتا – چهارتا هستند، در کدام معادله توانمندی بخش خصوصی با توانایی دولتی برابری می کند؟ (شاید هم ما حساب و کتاب بلد نیستیم)

برای چه کسی مهم است در جستجوی بنگاه های اقتصادی باشد که طی سال های کوتاه از طریق شفافیت مالی و با قدرت ایده و کیفیت خدمات به رشد رسیده اند؟ هیچ کس! چون این بنگاه ها در نقشه های عاقلانه خود پول کلانی را در نظر نمی گیرند که در حرکات نمایش در کام برگزار کنندگان کنفرانس ها بریزند و برای دریافت تندیس بالای سن بروند تا عده ای برای آنها کف بزنند… اصلا این وظیفه آنها نیست که چنین کنند، آنها که برای جایزه ریسک های عظیم مالی نکرده اند، وظیفه سیاست گزارانی است که باید قدرت رقابت بخش خصوصی با دولتی ها و خصوصی با خصوصی ها را ایجاد کنند، که گویا نه تنها در این افکار سیر نمی کنند که همچنان اهدای تندیس های به هربهانه اقتصادی، به بانک ها و خصولتی ها برای آنها جذاب تر است و له شدن کارآفرینان، تولید کنندگان و خدمات دهندگان بخش خصوصی در این رقابت نابرابر کمی هم برای آنان لذت بخش به نظر می رسد، از جمله همین انجمن حسابدارن و مدیران مالی که اعضای آن اعضای هیات مدیره خود بانک ها هستند… راستی این همایش خروجی دیگری غیر از تندیسی که در اتاق مدیرعامل قرر می گیرد دارد؟…. حتما دارد و ما نمی دانیم…

و مهم نیست که هیچ کس به بخش خصوصی آفرین نمی گوید واقعیت آن است که چرخ های صنعت و بازاریابی و خدمات حمل و نقل و کارخانه های خوراک و کشاورزی بر دوش آنان پیش می رود.

نفیسه آذرخش