روستاییان بی‌دفاع و محصولی که سرقت می‌شود، رویداد تلخی در روستاها و مزارع در حال رخ دادن است؛ سرقت از باغ‌ها و مزارع، سالانه میلیاردها تومان به کشاورزان و باغداران لطمه می‌زند.

به گزارش پایگاه خبری پارسی پرس به نقل از اخبار سبز کشاورزی: نادر کریمی جونی| لطمه‌ای که تمهیدی برای مقابله با آن اندیشیده نشده و کشاورزان نمی‌دانند که برای جلوگیری از وقوع این رفتار مجرمانه باید چه کنند و از چه کسی یا چه نهادی استمداد بجویند.
تا همین چند سال پیش حمله سارقان به خانه‌ها و باغ‌های شهروندان به موضوعی تکراری تبدیل شده بود، در همه استان‌ها مناطق ییلاقی وجود دارد که شهروندان ساکن مراکز استان یا شهرهای بزرگ در استان در آن مناطق زمین‌های کشاورزی یا باغ می‌خرند و از این ملک برای درآمد اقتصادی یا تفریح استفاده می‌کنند.
روشن است که این شهروندان همیشه در ملک و باغ خود حضور فیزیکی ندارند و به‌همین دلیل این خانه‌‌ها و باغ‌ها به اهداف بی‌دفاع و مناسب برای حمله دزدان و سارقان تبدیل می‌شوند که در زمانی که شهروندان حضور ندارند و نمی‌تواند از اموال خود محافظت کنند، هدف حمله سارقان قرار بگیرند.
حالا به خانه‌ها و باغ‌های مذکور زمین‌های کشاورزی هم اضافه شده؛ روشن است که مکان کشاورزی زمین‌های زراعی فاصله زیادی با خانه‌‌های مسکونی و محل اسکان کشاورزان دارد. شب‌ها که فعالیت کشاورزی پایان می‌پذیرد کشاورزان زمین‌های کشاورزی را ترک می‌کنند و به منازل خود می‌روند؛ همچنین به دلیل وسعت زمین‌های کشاورزی وجود یک یا چند نفر تاثیر زیادی در حفاظت از محصولات کشاورزی ندارد.
دزدان از همین بی‌دفاع بودن محصولات کشاورزی و باغ‌ها استفاده می‌کنند و به سمت مناطق مذکور می‌روند و با برداشت محصول یا میوه‌های آن‌ها را سرقت می‌کنند.
این دزدان البته کاملا واقف هستند که چه محصولی را به چه میزان سرقت کنند تا در انتقال و فروش محصول دچار مشکل نشوند.
پیش از این اخباری درمورد سرقت دام و احشام روستاییان منتشر و طی آن گفته شده بود که دزدان با سرقت دام‌های کوچک مانند گوسفند و بز خسارت بزرگی به دامداران می‌زنند که اکنون این سرقت نه فقط میوه‌های خشک و گران قیمت مانند گردو را شامل شده است که علاوه‌بر این میوه‌های محصولات کشاورزی و بالاخص محصولات گران قیمت مانند برنج را دربر می‌گیرد و گمان می‌رود مجموعا و در شمال و جنوب کشور میلیاردها تومان خسارت به کشاورزان وارد شود.
البته سرقت در شهرها و مراکز استان به سرعت رسانه‌ای می‌شود و پلیس ناچاراست در مقابل این سرقت و تبعات آن به شهروندان جواب دهد.

در واقع مطالبه‌گری شهرنشینان بسیار بیشتر از مطالبه‌گری روستایی‌هاست و به همین دلیل درمورد سرقت در شهر پلیس مسئولیت بیشتری نسبت به سرقت در روستا احساس می‌کند.
به همین دلیل در قبال سرقت‌هایی که در شهرها و بالاخص مراکز استان‌ها رخ می‌دهد بیشتر جوابگو است؛ این در حالی است که روستانشینان از قبال سرقت محصولات خود آسیب بیشتری می‌بینند؛ چراکه در بسیاری موارد کل دارایی و درآمد یک‌ساله یک کشاورز همین محصول است که برروی زمین کشاورزی روییده در همه موارد کاملا در برابر سرقت و تعرض سارقان بی‌دفاع است.
این شرایط باید برای پلیس و ماموران انتظامی هشداری باشد که از طریق پاسگاه‌ها و مراکز خود در شهرهای کوچک روستاها و جاده‌های مواصلاتی همان‌گونه که معیشت زندگی در شهرها را تامین و از شهروندان در قبال سارقان حفاظت می‌کنند از روستانشینان هم در قبال تعرض سارقان حفاظت و حراست کنند.