راه متفاوت ما و چینی‌ها، سال‌هاست به دلیل شرایط خاص که بر فضای روابط سیاسی ما با آمریکا و دیگر قدرت‌های صنعتی غرب حاکم شده و مقاومتی که نظام ما در برابر قبول عضویت در شماری از توافق نامه‌ها و کنوانسیون‌های بین المللی از خود نشان می‌دهد و FATF یکی از حساسیت برانگیز ترین این توافقنامه‌هاست و باعث تشدید اثرات ویرانگر تحریم‌های اقتصادی آمریکا بر اقتصاد ما شده است.

پارسی پرس: سرمایه‌گذاران خارجی کمترین تمایلی از خود برای سرمایه‌گذاری‌های مفید و مولد در ایران از خود نشان نمی‌دهند خصوصا آن که با قطع روابط نظام بانکی ما با بانک‌های جهانی امکان جابجایی پول و مبادلات بانکی میان ما و سایر کشورهای جهان حتی کشورهای همسایه که در ادبیات دیپلماتیک از آن‌ها به عنوان کشورهای دوست و برادر نام می‌بریم به مرحله قطع کامل رسیده است.

همچنین شرایط نامساعد برخی سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی داخلی که تحمل آن بعد از گذشت ۴۲ سال از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز برای قشرهای زیادی از مردم اعم از زن و مرد و در سنین مختلف امکان پذیر نشده تشدید شده و به همین سبب کمتر سرمایه‌گذاری در دموکراسی‌های صنعتی غرب ژاپن، کره جنوبی و امثال این‌ها پیدا می‌شود که پول و سرمایه خود را به ایران بیاورد و با انواع محدودیت‌ها، ممنوعیت‌ها و قوانین و مقرراتی که با فرهنگ او سازگار نیست بسازد خود را در معرض برخی برچسب زدن‌های مرسوم که متاسفانه در کشور ما مسبوق به سابقه است قرار دهد تا برای مردم ما اشتغال و برای اقتصاد ما محصول و ارزش افزوده ایجاد کند! او سرمایه، دانش فنی و تکنولوژی خود را به کشوری می‌برد که جلوی پایش فرش قرمز پهن کنند، از رانت و رانت‌خواری در آن اثری نباشد و بهترین روابط بانکی و تجاری را با تمام کشورهای جهان داشته باشد و همه می‌دانیم که امروز از این قبیل کشورهای پرجاذبه برای سرمایه‌گذاران خارجی به وفور وجود دارد.

حتی کشور چین هم که تا چهار دهه پیش که رهبرانش بر اساس ایدئولوژی کمونیستی خود، هیچ عقیده و اندیشه و طرز تفکری را برای ایجاد مدینه فاضله موردنظرشان برنمی‌تافتند و تحت تاثیر توهم توطئه با بستن درهای کشور خود به روی جهان خارج نزدیک به یک میلیارد جمعیت آن روز چین را در فقر مطلق و گرسنگی نگه داشته بودند، سرانجام ناچار شدند با پذیرش واقعیت‌های حاکم بر روابط بین الملل، درهای خود را به روی سرمایه‌گذاران آمریکایی و اروپایی و دیگر کشورهای صنعتی جهان باز کنند و شرایط کاملا مساعدی را برای پیشرفت‌های سریع صنعتی و ایجاد اشتغال و افزایش سطح رفاه مردم چین فراهم سازند.

چین غول صنعتی و اقتصادی امروز جهان که امروز خواب راحت را از چشم آمریکا و دیگر قدرت‌های صنعتی و اقتصادی نظامی جهان ربوده، و کشور بالقوه ثروتمند و نفت خیزی چون ایران را هم از جهات بسیار به خود وابسته کرده محصول سیاست‌های واقع‌بینانه و مدیران رهبران چهار دهه اخیر آن است. اژدهای زرد بعد از قرن‌ها از خواب بیدار شده و قصد دیدن جهان را دارد اما مسئولان ما در چهار دهه‌ای که گذشت با وجود آن همه درآمدهای نفتی تحت تاثیر یکسو نگری ما در تقدم بخشیدن به آزمون و خطا و غافل مانده از نیازهایی که پا به پای افزایش جمعیت کشور و حتی سریع‌تر از آن افزایش پیدا می‌کرد، حتی نتوانستند جاذبه‌های حداقلی را برای به منظور ایجاد اشتغال و دارای ارزش افزوده برای سرمایه‌گذاران و کارآفرینان داخلی فراهم کنند و در کمال تأسف هر دولتی که در این چند دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی خصوصاً دولت‌هایی که بعد از جنگ هشت ساله عراق علیه ایران بر سر کار آمدند به جای تلاش در راه افزایش جاذبه‌های سرمایه‌گذاری تا توانستند بر دافعه سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی در کشور افزودند و با تداوم این سیاست‌ها کار را به جایی رساندند که امروز با وجود آن همه شعارهایی که درباره قوت و قدرت خود سر می‌دهیم قادر به تامین نیاز سفره‌های مردم نیستیم و یک جمعیت چهار پنج ملیون نفری بیکار اکثراً جوان، همچون بمب ساعتی در کمین سلامت و امنیت جامعه ما نشسته است.

 به راستی وقت آن رسیده که رهبران و دولت مردان ما قدری با خود خلوت کنند و به ارزیابی عمق و ابعاد بلایی که با سیاست‌ها و سوء مدیریت خود بر سر این کشور و مردم آوردند، بیندیشند و از خود بپرسند اگر آمریکای امپریالیست را قبول نداشتیم آیا بهتر نبود از الگوهای چینی پیروی می‌کردیم؟