آلوین ای. راث 

آلوین راث، اقتصاددان آمریکایی و برنده نوبل اقتصاد 2012، در نوزدهم دسامبر 1951 متولد شد. او در سال 1971 با مدرکی در رشته پژوهش عملیاتی از دانشگاه کلمبیا فارغ التحصیل شد. پس از آن به دانشگاه استنفورد رفت و در سال های 1973 و 1974 فوق لیسانس و دکترای خود را در رشته پژوهش عملیاتی اخذ کرد. پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه استنفورد،‌ برای تدریس به دانشگاه ایلینویز رفت. وی تا سال 1982 در آنجا به تدریس پرداخت. سپس تا سال 1998 استاد دانشگاه پیتسبرگ بود. در 1998 وی به عضویت هیئت علمی دانشگاه هاروارد در آمد و تاکنون در همان دانشگاه مانده است. راث عضو دفتر ملی پژوهش اقتصادی نیز می باشد. علاوه بر این وی عضو آکادمی هنر و علوم آمریکا و‌ انجمن اقتصادسنجی است. زمینه های پژوهشی و آموزشی وی عبارتند از نظریه بازی ها، اقتصاد آزمایشی و طراحی بازار. او در سال 2012 موفق به اخذ جایزه نوبل علم اقتصاد شد.

کارهای علمی راث در زمینه‌های مربوط به نظریه بازی‌ها، طراحی بازار و علم اقتصاد تجربی فعالیت کرده است. به طور ویژه، او برای طراحی مجدد مکانیزم‌هایی برای انتخاب رزیدنت‌های پزشکی، دبیرستان‌های نیویورک سیتی و مدارس ابتدایی بوستون کمک‌های شایانی را کرده است. 

اگر بخواهیم به صورت تیتروار به کارهای او اشاره کنیم، می‌توانیم بگوییم که آنها شامل «مطالعه مورد در زمینه نظریه بازی‌ها»، «سیستم مدارس عمومی نیویورک سیتی»، «سیستم مدارس عمومی بوستون»، «برنامه جدید انگلستان برای بورس کلیه»

لوید اس. شاپلی 

لوید استوول شاپلی، ریاضی دان اقتصاددان آمریکایی، در دوم ژوئن 1923 در شهر کمبریج ایالت ماساچوست آمریکا به دنیا آمد. پدر او، هارلو شاپلی، یکی از ستاره شناسان ممتاز آمریکایی بود. پس از ترک دانشگاه هاروارد در سال 1943،‌ در مقام گروهبان به نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا پیوست. در این دوره بود که به علت شکستن کد هوایی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی به وی مدال برنزی ارتش اهدا شد. پس از جنگ به دانشگاه هاروارد رفت و در سال 1948 در رشته ریاضیات لیسانس گرفت. پس از یک سال فعالیت در بنیاد راند،‌ به دانشگاه پرینستون رفت و در سال 1953 دکترا گرفت. پس از اخذ مدرک دکترا مدتی در دانشگاه پرینستون ماند و سپس به بنیاد راند بازگشت. شاپلی از سال های 1954 تا 1981 در بنیاد راند فعالیت کرد. در سال 1981 به سمت استادی دانشگاه UCLA رسید. لوید شاپلی در سال 2012 در سن 89 سالگی به همراه آلوین راث موفق به کسب جایزه نوبل اقتصاد شد. 

در زمینه‌های علمی نیز شاپلی، با ارائه مباحثی چون ارزش شاپلی، بازی‌های تصادفی، قضیه بوندارِوا-شاپلی (که دلالت بر این داد که بازی‌های محدب هسته‌های غیرخالی دارند)، شاخص قدرت شاپلی-شوبیک (برای قدرت‌های رای‌گیری وزنی یا بسته)، الگوریتم گِیل-شاپلی (برای مساله ازدواج پایدار)، مفهوم بازی بالقوه (با کمک داو موندِرِر)، قیمت‌گذاری آئومان-شاپلی، راه حل هارسانی-شاپلی و قضیه لِم شاپلی-فولکمن، نام خود را مطرح ساخته است. در کنار اینها کارهای ابتدایی‌اش با کمک آ. اِن. اِسنو و ساموئل کارلین بر روی بازی‌های ماتریکسی نیز قابل توجه هستند. او همچنین در زمینه توسعه نظریه مطلوبیت نیز نقش داشته است. او همچنین کارهای بنیادی مهمی را نیز در زمینه ارائه راه‌حلی برای تمرین مجموعه‌های پایدار فن نیومن-مورگِنستِرن انجام داده است. او در هشتمین دهه از زندگی‌اش همچنان به نتایج قدیمی‌اش، همچون مطلوبیت چند نفره و توزیع مقامات (تعمیمی برای شاخص قدرت شاپلی-شوبیک و کاری مناسب برای رتبه‌بندی، برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری گروهی).