در سال حماسه ساسی و اقتصادی برای خلق حماسه سیاسی هم نیاز به حضور حداکثری مردم وکاندیداهاست و با استناد به همین موضوع در این دوره شورای شهر حدود 48 نفر از فرزندان شاهد عضو کاندیداهای شورای شهر هستند، که تعدادی از این افراد در ائتلاف شاهدان انقلاب اسلامی حضور دارند.
علی کشوری متولد 1359 تحصیل کرده کارشناسی ارشد سینما از داشگاه هنر تهران و عضوی از ائتلاف شاهدان انقلاب اسلامی و با برنامه ها ی خاص در حوزه مدیریت فرهنگی وارد میدان شده است.
این کارشناس حوزه فرهنگ و هنر در نشست خبری خود قبل از انتخابات دوره چهارم شورای اسلامی شهر تهران با اشاره به کلامی از مولای متقیان گفت: امام علی (ع) می فرمایند: شهرها وقتی آباد می شوند که مردمانش آن را دوست بدارند.
در این ائتلاف به نوعی حرکت منسجم و به دور از جناح بندی هیا سیاسی انجام شده است ائتلافی که اکنون شکل گرفته از سال ها قبل در حال برنامه ریزی بوده و ائتلافی یک شبه نیست. در زمان حاضر ، فرزندان شاهد هم خود به سنی رسیده اند که صاحب فرزد شده اند و این حس را به فرزندان خود نیز منتقل می کنند. وی تصریح کرد: در این ائتلاف ، فرزندان شاهد هریک به نوعی با تحصیلات و تخصص و رتبه های بالا ورود کرده اند.
حضور اقشار برجسته جامعه در انتخابات را باید به فال نیک گرفت
کشوری با تاکید بر این نکته که ” من به همبستگی تشکل ها ی شاهد معتقد هستم” ادامه داد: در این راه نیت افراد برای حضور بسیار بسیار مهم است. افراد شاخص، هنرمندان ، و سیاسیون و ورزشکاران همه با نیت خلق یک حماسه سیاسی به میدان آمده اند و این موضوع را باید به فال نیک گرفت. اما در درجه اول نیت باید برای رضای خدا باشد و موضوع خدمت به مردم است که اهمیت دارد .
و این موضوع نیت در عمل هم باید نشان داده شود کسی که نیت خدمت دارد باید این موضوع را در عمل هم نشان بدهد.
بالاتر از احساس وظیفه ی  شهدا سراغ داریم؟
علی کشوری که در زمان شهادت سردار شجاع دفاع مقدس هنگام نبرد با میگ های عراقی در دره بینا در ایلام، تنها سه ماه داشته است و با توان و استعداد خود و همراه با مسائل و مشکلات خانواده های شهدا، پس از طی درجات عالی تحصیلی و تجارب فراوان در حوزه مدیریت فرهنگی ،امروز در قامت کاندیداتوری شورای شهر با خلوص از داشته ها و نداشته هایش می گوید ، از کسانی که ادعاهای نادرست راجع به فرزندان و خانواده شهدا در باره سهم خواهی دارند گله کرد و گفت : از این دسته افراد بسیار دلگیر است.
کشوری ضمن تاکید بر آرمان درونیش برای فعالیت در فرهنگ سازی آموزه های دفاع مقدس بیان داشت: پیشگامان احساس وظیفه در کشور، شهدا و ایثارگران بودند، به عنوان عضو کوچکی از جامعه ایثارگری برای آنکه تکلیف من مشخص شود می گویم: من میراث دار خون پدر خواهم بود نه میراث خوار!
وی با اشاره به اینکه در حال حاضر جنبه های مختلف حضور فرزندان شاهد مورد موافقت همگنی است خاطر نشان ساخت: ما فرزندان شهدا طوری بزگ شدیم که نگذاریم خون پدرانمان پایمال شود. من اگر احساس تکلیف کردم که باید وارد صحنه بشوم بر این احساس هستم که توانایی حضور در شورا را داشته و حضورم در شورا می تواند موثر باشد.
کشوری ادامه داد: احساس می کنم برخی ، پرچمی که شهدا به اهتزاز درآوردند روی زمین قرار یم دهند و من اعتقاد دارم این پرچم حتی نباید پایین بیاید چه برسد به آنکه روی زمین قرار بگیرد، در حالیکه تا زانوانمان در خون شهدا قدم می زنیم و مه آرامش و امنیت و ثبات این کشور را به آنها مدیون هستیم.
این هنرمند در تشریح فعالیت های خود گفت: دوست داشتم در راه پدرم خلبان بشوم اما با مخالفت خانواده روبرو شدم بنابراین من بخشی از ادای دینم را با فعالیت هنری صرفا در زمینه دفاع مقدس انجام داده و حالا با توان مدیریتی در عرصه فرهنگ که تخصص علمی و تحصیلی و تجربه کاری من است قدم در راه گذاشته و از شهید کشوری و خانواده در این راه کسب اجازه کرده ام.
وی همچنین با تاکید بر تخصص مداری گفت: حیطه تخصص بنده با توجه به تحصیلات و تجارب کاری ام در سازمان صدا و سیما ، شبکه خبر ، صحنه های تئاتر و … در حال حاضر نیز به عنوان مامور در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ، در زمینه فرهنگ و هنر است. شورای شهر نیز یک کمیسیون فرهنگی دارد که برنامه ها ی بنده مشخصا در مینه کمیسیون فرهنگی است که هرچند در این کمیسیون تا کنون کارها ی خوب یصورت گرفته است معتقدم باید به فرهنگ و هنر توجه بیشتر ی صورت بگیرد.
شورای شهر تجمعی سیاسی نیست
این کاندیدای شورای شهر عنوان کرد: اینجاست که نگاه باید در این زمینه تخصصی باشد. در شورا هرکسی در هر جایی قرار می گیرد باید تخصص انجام آن فعالیت را در کمیسیون مربوطه داشته باشد، که متاسفانه یکی از معضلات بزرگ و عمده در کشور ما این است که افراد در جایی فعالیت می کنند که کمترین تخصص را در این زمینه دارند.
هرکس باید در جای خودش قزرار بگیرد. من قائل به اصلاح قدم به قدم هستم، من دیدگاه کاملا فراجناحی دارم چون شهدا فراجناحی و فارغ از همه تشکل ها بودند . مردم صداقت و پاسخ گویی نیاز دارند ، مردم پای صندوق را یمی آیند و کاندیداهای خود را راهی شورا می کنند اما هیچ وقت آنها را نمی بینند، درهای اتاق هایشان به روی مردم باز نیست، در حال یکه ارتباط با مردمی که به آنها رای داده اند باید خیل یخیل یقوی تر باشد، .
شورای شهر از نظر من یک نهاد سیاسی و جایی برای رقابت جناح ها نیست ، سیاسی بودن فقط به ضرر مردم تم
ام می شود، بیایید ثابت کنیم که شورای شهر سیاسی نیست، قرار نیست پست ها فقط بین چند نفر آدم مشخص بچرخد، قرار نیست آنها را به زور از میزها جدا کنیم!

تشریح برنامه ها
کشوری گفت: حضور فیزیکی هنر و فرهنگ در تهران لازم است . باید دست به دست هم داد تا روح هنر اسلامی و ایرانی به تهران برگرد. توسعه تهران نباید روح هنر را در این شهر از بین ببرد.
چه می شود اگر بخشی از هزینه های کلان شهرسازی به ترویج فرهنگ و هنر و دمیدن روح هنر در کالبد شهر اختصاص یابد؟ ما تهران را شهر زندگی می خواهیم پس به سهم کوچکی از بودجه ها برای توسعه فرهنگ نیاز داریم.
وی رئوس برنامه های خود را این گونه بیان کرد: توجه به فرهنگ و هنر که در نهایت اجتماع را در پی دارد طرح هایی را در نظر گرفته ام که بتوان با راهکارهای بسیار بسیار ساده و کم هزینه همه نیازهای فرهنگی و هنری شهر را پوشش داد و اتفاقا کارآفرینی هم کرد.
کشوری تصریح کرد: شهروند در ذهن من تعریف خاصی دارد، هرکسی که در خیابان عبور می کند شهروند نیست ، شهروند باید تاثیر گذار باشد، مسئولان ما اگر متخصص باشند، در جای خود بنشینند و صد البته پاسخگو باشند همه مشکلات حل می شود!

اگر یک کشور تئاتر خوب داشته باشد، آهنگر و بقال و نقاش و مهندس و حتی ساسیون خوب خواهد داشت
معتقدم اگر می توان کارهایی کرد که نه تنها روح هنر در شهر جاری شود و کارآفرینی ایجاد شود بلکه . نمایش در هر جایی قابل اجراست، بیل بردهای شهری ا فقط نباید مظهر نمایش چیپس ها و پفک ها باشند، می توانند معرف یک اثر هنری از تلاش یک هنرمند باشد، مردم ما در خون شان نمایش هست، همه ایرانی ها از تماشای نمایش حتی در محافل خانگی لذت می برند، می توان به خوبی از این حس برای ترویج روح فرهنگ و هنر در بین مردم در معابر شهری استفاده کرد. پس چرا نمایش در شهر ما همه گیر نیست؟ 
اگر یک کشور تئاتر خوب داشته باشد، آهنگر و بقال و نقاش و مهندس و حتی ساسیون خوب خواهد داشت.
چرا فقط در معرفی هنر به چند جشنواره خاص با برندگان خاص بسنده می کنیم؟ اجازه بدهیم هنرمند احساس کند که در فضای شهر تاثیر گذار است.