در این هفته، دادگاه‌های فساد مالی بانک و بیمه با سرعت زیاد و پشت سر هم برگزار می‌شوند و در خلال این دادگاه‌ها، سخنان جدید و بزرگی به میان می‌آید؛ از جمله این که دیروز و در هشتمین نشست دادگاه اختلاس بیمه ایران، باز هم پای یک مقام بلندپایه به پرونده باز شد.

در این پرونده پیشتر، صحبت‌ها از نقش استانداری تهران و برخی مقامات دولتی از جمله رئیس سابق دیوان محاسبات بود، ولی روز گذشته، رسما از سوی یکی از متهمان گفته شد که مبلغ یک میلیارد و پانصد میلیون ریال به حساب «م.ر»، رئیس سابق دیوان محاسبات واریز شده است؛ بنابراین، باز شدن پای مقام‌های دولتی بلندپایه دولتی و نزدیکان رئیس جمهور به پرونده اختلاس، باعث شد تا احمدی‌نژاد ـ‌ که برای آغاز عملیات اجرایی راه‌آهن کرمانشاه، خسروی به کرمانشاه رفته بود ـ به این ادعاها پاسخ گوید.

احمدی‌نژاد از اینکه او یارانش را در سیبل گذارده‌اند، گفت: عده‌ای مسابقه تهمت و دروغ به راه انداخته‌‌اند و ادامه داد: «این حرفی که زده‌اند، ملاک نیست؛ باید اثبات شود. هر کسی هر جایی تخلف کرده بگیرند و با آن برخورد کنند. فحش دادن به دولت که هنر نیست. اگر جرأت دارند، بروند سراغ همان‌هایی که اصل کارند. فعلا من و همکارانم در سیبل هستیم».

به این ترتیب، واکنش احمدی نژاد و سخنان متهمان، باعث شد تا روزنامه‌های صبح امروز در گزارشی به دادگاه و حواشی آن بپردازند؛ گزارش روزنامه‌های صبح بیشتر روایت گفته‌ها و حرف‌های دادگاه و سخنان احمدی‌نژاد بود.

روزنامه‌های صبح امروز نیز هر یک به نوعی به دادگاه اختلاس بانکی پرداخته‌اند؛ همشهری از باز شدن جعبه سیاه دادگاه گفت و ملت ما از واکنش احمدی‌نژاد پس از متهم شدن شماری از دولت مردانش به فساد مالی خبر داد .

و تنها روزنامه ایران بود که پس از متهم شدن برخی از دولتی‌ها در پرونده فساد با تیتر یک قرار دادن سخنان رئیس جمهور درباره به راه انداختن مسابقه تهمت و دروغ در جای دیگری در خصوص دادگاه نوشته که اگر نام مقام دولتی را ببرید، آزاد می‌شوید.

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با نام «آیا صدای زنگ خطر را می‌شنوید؟» از نارسایی‌های فرهنگی و ناهنجاری‌های اخلاقی و اجتماعی رو به افزایش در جامعه گفته و پرسیده که «آیا هویت فرهنگی را در اقداماتی که در نظام جمهوری اسلامی صورت می‌گیرد می‌توان دید؟» و گفته که مسئولان در پاسخ به این پرسش، معمولا با ظاهرسازی و دادن آمارهای دهن پر کن می‌گویند که این میزان جوان دختر و پسر در قالب کاروان راهیان نور به جبهه‌ها رفته‌اند، این تعداد دانشجو و دانش‌آموز در اعتکاف شرکت کرده‌اند، این تعداد جوان در کلاس‌های آموزش قرآن حضور یافته‌ و این میزان هم به اردوهای فرهنگی تابستانی پیوسته‌اند و… اما آیا خروجی این کارها، اگر با هزینه‌هائی که صرف می‌شود و نیروهایی که به کار گرفته می‌شود و زمانی که گذاشته می‌شود، مقایسه شود، می‌تواند قابل پذیرش و مایه امیدواری باشد؟

و در پایان نوشته که مدتی است، الگو‌ها در جامعه ما تغییر کرده‌اند و فرهنگ به جای آنکه بر سیاست تأثیر بگذارد، خودش سیاست زده شده است. فرهنگ وقتی سیاست زده شود، دیگر نمی‌توان انتظاری غیر از ابزاری عمل کردن از آن داشت. فرهنگ اگر ابزار شود، همچون بمبی کار می‌کند که در دست باندهای آدم‌کش باشد. صدای زنگ خطر را درست در همینجا باید شنید.

اما پرده‌ای دیگر از دعوای دولت و شهرداری را به سیاق گذشته می‌توان در صفحات همشهری و ایران دنبال کرد؛ همشهری پس از آن که روز گذشته از گزارش شورای شهر درباره آب گرفتگی مترو نوشت و از تقدیر نمایندگان شورای شهر از اقدامات بموقع شهردار گفت و امروز هم با تیتر «تقدیر نمایندگان مردم از سرعت عمل شهرداری» از بخش دیگری از این داستان پرده‌برداری کرد و در آن سو، ایران با تصویری از قالیباف که در شب آب گرفتگی به محل حادثه رفته بود، نوشت که کمیته منتخب شرداری تهران را مقصر حادثه سیلاب معرفی کرد.

سفر سرگئی لاورف به تهران هم در اوج بحران سوریه و پیش از مذاکرات مسکو، موضوعی بود که روزنامه‌های صبح امروز را به دو دسته تقسیم کرد. هرچند گویا، سفر لاورف برای تحقق هر دو هدف ذکر شده، اما شرق نوشت که «سوریه، روسیه را به تهران کشاند» و آرمان هم از دیدار مهم پیش از مذاکرات مسکو خبر داد.

همچنین بیانیه وزارت خارجه روسیه درباره این که بحران سوریه بدون ایران حل نمی‌شود، تیتر یک روزنامه رسالت بود که در کنار تصویری از سردار احمدی مقدم ـ که روز گذشته به غفلت نیروهای پلیس در حادثه پارک طالقانی اشاره کرده بود ـ در نیم تای نخست این روزنامه جا خوش کرده بود.

حسین شریعتمداری هم سرمقاله امروز کیهان نوشته و این بار موضوع گرانی‌های افسار گسیخته موجود در بازار را دستمایه قرار داده و از مسئولان انتقاد کرده و گفته که «تلختر آن كه اراده محسوسي براي مقابله جدي و پيگير با اين غول، كه افسار پاره كرده و به جان محرومان افتاده است، به چشم نمي‌خورد!».

وی در یادداشت «آسمان زر نريخته به سرش» گفته که گرانی بی‌شک از عوامل پیچیده‌ای در بازار شکل می‌گیرد که عوامل خارجی و تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی بیرونی در آن بی‌تأثیر نیست، ولی این همه ماجرا نیست و پرسیده که «چرا مسئولان دست‌اندركار امور اقتصادي و معيشتي مردم ـ از هر سه قوه و هر كدام به تناسب وظيفه‌اي كه دارند‌ ـ دستي از آستين همت بيرون نمي‌آورند و چرا مردم مستضعف، يعني ولي نعمت‌هاي خود را در اين بازار مكاره با نامحرمان حرام‌خوار تنها مي‌گذارند؟!».