متن این یادداشت به این شرح است:

کل من علیها فان

هفته گذشته بود که همراه آقای مهندس محمودی_ رئیس محترم هیئت مدیره رجاء به دیدار آقای دکتر نوربخش رفتیم. در ابتدای دیدار گزارش قطارهای اربعین را به ایشان ارائه دادم که با دقت گوش دادند و حالت رضایت خاصی در ایشان ایجاد شد.

سپس از آنجاییکه آغاز تحریم ها به موعد خود رسیده بود و می‌بایست تجهیزات استراتژیک را از یک کشور اروپایی خریداری می‌کردیم، مطلب دوم را مطرح کردم. در طول این سال‌ها که برای تامین اعتبار بسیاری از اقلام توجیهات مفصلی را به مسئولان سازمان از جمله ایشان می‌دادم تا حدودی اقناع می‌شدند و دستورات مربوطه صادر می‌شد ولی این بار در عرض چند دقیقه دستور محکم فوری صادر شد و برای اطمینان از تحقق موضوع نیز، ایشان تلفنی با مدیر عامل محترم بانک رفاه و معاون اقتصادی خود صحبت کرده و دستور تعجیل صادر کردند…..

امروز در فرودگاه پراگ بودیم؛ برای عزیمت به کشور مقصد اروپایی جهت اطمینان از دریافت همان تجهیزات که پرداختش با دستور مستقیم مرحوم دکتر نوربخش محقق شده بود. خبر را که شنیدیم شوکه شده و دقایقی در بهت؛ من و آقای محمودی به هم خیره شده بودیم و سپس طول و عرض فرودگاه را طی می‌کردیم.

آقای مهندس محمودی به دلیل سابقه همکاری بیست و چند ساله با مرحوم جناب تاج الدین که معاون و همسفر آقای دکترنوربخش بود تاثرشان مضاعف شد. مدیر اجرایی که ۳۵ سال مسئولیت‌‌های مختلف خانه کارگر را به عهده داشت.

آخرین مذاکره ما نیز به عصر یکشنبه( چهار روز قبل از سانحه) برمی‌گشت. ایشان در یک تماس تلفنی برای رفع بیکاری در منطقه سیرجان_ که در جلسه نماینده سیرجان برای رفع بیکاری صحبت می‌کرد_ از بنده خواستند که برای موضوع درخواستی نماینده سیرجان بررسی انجام گیرد.ضمن اینکه پیگیر تامین برخی تجهیزات بیمارستان شهر سیرجان نیز بودند.ایشان گفتند: “من نمی‌خواهم چشم در چشم نماینده مردم بی مورد چیزی بگویم”…..

هم اکنون سوار بر هواپیما به این می‌اندیشم که چقدر مرگ به همه ما نزدیک است.

مردان خستگی ناپذیر حامی کارگران و مستمری بگیران به لقاا… پیوستند.

خداوند ایشان را اولیاء محشور فرماید.

منبع:خبرگزاری «ایلنا»