اما او فقط هفده بهار را پشت گذاشته است می گوید پشتیبانی مسوولان از مخترعان کم ترین کاری است که می تواند انجام شود. اما دریغ از این کم ترین کار.           
  مخترع” سیستم سنسور هوشمند دودکش بخاری” چند ساعتی که مهمان مان بود از بی مهری های برخی مسوولان گفت و راه طولانی که تصمیم گرفته با همه سختی هایش حتی به تنهایی شاید، ادامه دهد. متن زیر حاصل گفتگوی صمیمانه ی ما با نیر محمدزاده مهر آبادان است.
– چه چیزی باعث شد که شما به فکر ساختن سیستم سنسور هوشمند دودکش بخاری بیفتید؟
متاسفانه همه ساله تعداد زیادی از هموطنان به علت گازگرفتگی جان خود را از دست می دهند. شنیدن اخباری از این دست و دیدن تصاویر تکان دهنده ی تلویزیونی از این افراد همیشه باعث ناراحتی من می شد و آرزو می کردم کاری برای مقابله با این فاجعه انجام دهم. یک روز وقتی در خانه نشسته بودم پدر قطعه ی CNG ماشینش را که خراب شده بود به خانه آورد و من با کنجکاوی به قطعه خیره شدم و مدت ها با آن کار کردم و از آن زمان جرقه ی ساختن چنین قطعه ای به ذهنم رسید.
– ساخت این قطعه چقدر طول کشید؟
فکر ساخت آن از مهر 87 شروع شد تا اینکه در سال 89 به طول نهایی رسید. تقریبا حدود سه سال ساخت آن به طول انجامید.
– این قطعه چگونه کار می کند؟
این قطعه بر روی بخاری و آبگرمکن نصب می شود و زمانی که به هر علتی راه خروج گازهای سمی بسته می شود دستگاه شروع به صدا درآوردن آژیر خطر می کند و  بعد از مدت زمانی که قابل تنظیم نیز هست گاز به طور اتوماتیک قطع می شود.
– آیا طرح های دیگری نیز برای اختراعات بعدی در نظر دارید؟
بله. چند طرح دیگر نیز از جمله طرح ترافیکی و طرح کشاورزی نیز دارم که  قصد دارم با جدیت تمام دنبال کنم. ضمن آنکه با همکاری آموزش و پرورش در حال ترجمه و نگارش کتاب MSDS شیمی برای دانش آموزان هستم.

– لطفا در مورد این کتاب توضیحاتی دهید.
متاسفانه در کشور ما آگاهی های لازم در مورد عناصر مورد استفاده در آزمایشگاه های شیمی وجود ندارد ضمن آنکه اکثر آزمایشگاه های مدارس ما عملا غیر فعال هستند. بیش تر موادی که دانش آموزان و معلمان با آن سروکار دارند بسیار خطرناک است و این چیزی است که بسیاری از ما نمی دانیم که این ناآگاهی می تواند خطرات جبران ناپذیری ایجاد کند. کتاب MSDS شیمی توضیح همین مواد و عناصر خطرناک آزمایشگاهی است که بعد از تدوین به صورت ضمیمه ی شیمی در مدارس توزیع می شود تا دانش آموزان و معلمان با خاصیت موادی که با آن سروکار دارند آشنا شوند.

– چه انتظاری از مسوولان دارید؟

من بیش تر راه را بدون حمایت و پشتیبانی مسوولان و اطرافیانم پشت سر گذاشته ام. متاسفانه در استان ما کم ترین حمایتی از مخترعین نمی شود. من در این راه با سنگ اندازی های بسیاری روبرو شدم که خیلی ها توان مقابله با ان را ندارند و عقب نشینی می کنند.

بسیاری از نهادهایی که مراجعه کردم می خواستند به نفعی از طرح من سود ببرند و این ناراحت کننده است. اما من این راه را تا آخر ادامه می هم تا نام استانمان در پایتخت بیش تر شنیده شود.
و سخن پایانی…
بدون زحمت کسی به جایی نمی رسد مطمئنا اگر افراد در زندگی سعی و تلاش داشته باشند نتیجه اش را خواهند دید.
امیدوارم حرف های من هشداری برای مسوولان باشد تا راه را برای جوانان هموارتر کنند تا کسی برای آفریدن افتخار برای خانواده و کشورش متحمل این همه سختی نشود.