true
يك پژوهشگر حوزه اعتياد با بيان اينكه خانواده و همسالان بيشترين تاثير را در عدم گرايش نوجوان به اعتياد دارند، گفت:
نزديكي عاطفي بين والدين و فرزند و حمايت عاطفي آنان از وي رابطه منفي با مصرف مواد و سيگار در فرزند دارد.
به گزارش روابط عمومي ستاد مبارزه با مواد مخدر؛ مجتبي حبيبي عسگرآباد در نشست علمي پژوهشي كه با عنوان «طراحي و ارزيابي مدل پيشگيري از سوء‌مصرف مواد در نوجوانان براساس عوامل خطرساز و محافظت‌كننده خانوادگي» در مجموعه فرهنگي شقايق برگزار شد، اعتياد را يكي از شايعترين اختلالات رواني- جسماني خواند و گفت: عوامل اجتماعي، خانوادگي، ژنتيكي، فردي، مشكلات هيجاني و رفتاري و فشار همسالان از عوامل مهم گرايش نوجوانان به اعتياد است.
وي ادامه داد: مطالعات نشان مي‌دهد كه ترتيب و تقدم مواجهه كودكان و نوجوان با هر يك از اين عوامل يكسان نيست و براساس اولويت‌بندي اثرگذاري بر دوره‌هاي رشد آنان، مي‌توان گفت كه عوامل فردي، خانوادگي و همسالان بيشترين تاثير را در اين امر دارند.
اين پژوهشگر حوزه اعتياد با تاكيد بر اينكه خانواده و همسالان بيشترين تاثير را در عدم گرايش نوجوان به اعتياد دارند، گفت: انتظار والدين از پيشرفت تحصيلي، نزديكي عاطفي اعضا خانواده، قوانين خانواده در خصوص منع مصرف سيگار توسط اعضاء، حمايت عاطفي خانواده و نظارت و كنترل والدين از عوامل محافظت‌كننده خانوادگي در خصوص مصونيت فرزندان از اعتياد مي‌باشند.
حبيبي تصريح كرد: خانواده و گروه همسالان، محيط اجتماع، محله زندگي و مدرسه سالم، عدم غفلت و انحراف خانوادگي از موثرترين منابع پيشگيري مصرف در نوجوانان هستند.
وي سوء مصرف مواد را يك سندرم رفتار مشكل‌ساز دانست و اظهار داشت: داشتن يك زندگي منحرف مانند رابطه با همسالان منحرف، زندگي در خانواده‌هاي مصرف‌كننده مواد، تحصيلات پايين، نا آشنايي با هنجارهاي اجتماعي، درگير بودن در رفتارهاي بزهكارانه در سنين پايين از جمله ويژگي‌هاي اين سندرم رفتار مشكل‌ساز است.
حبيبي با بيان اينكه تحقيقي در اين زمينه بر روي 698 نوجوان (211 دختر و 487 پسر) انجام شده است، گفت: هدف از اين پژوهش بررسي نقش خانواده و همسالان به‌عنوان عوامل پيش‌بيني سوء‌مصرف مواد در نوجوانان بود.
وي با اشاره به يافته‌هاي اين پژوهش يادآور شد: اين پژوهش نشان داد كه نزديكي عاطفي بين والدين و فرزند و حمايت عاطفي و هيجاني آنان از وي، رابطه منفي با مصرف مواد و سيگار در نوجوان دارد و همچنين وجود فشار، تنش و تضاد درون خانواده با افزايش مصرف مواد و سيگار رابطه مستقيمي دارد.
اين پژوهشگر حوزه اعتياد ادامه داد: وجود مقررات و ضابطه‌مندي در بين اعضاء خانواده در انجام وظايف، اعمال مقررات سخت‌گيرانه ضد مصرف سيگار و مواد توسط والدين، نظارت و كنترل و مديريت رفتار فرزندان توسط والدين با ميزان كاهش مصرف مواد و سيگار در نوجوانان رابطه مستقيمي دارد.
حبيبي تاكيد كرد: عضويت نوجوانان در گروه‌هاي همسالان منحرف و خلاف‌كار، وجود رفتارهاي مشكل ساز در ميان همسالان در محيط مدرسه، الگو قرار دادن همسالان داراي رفتارهاي پرخطر و مصرف سيگار توسط دوستان و همسالان با افزايش ميزان احتمال مصرف مواد و سيگار نوجوانان در ارتباط است.
وي اظهار داشت: درمان اعتياد گران و دشوار است و نيازمند سيستم درماني جامع با رويكردهاي مختلف است، همچنين براي طراحي برنامه‌هاي پيشگيري مناسب، آگاهي از عوامل موثر در شروع و تداوم اعتياد امري ضروري است.
حبيبي در پايان خاطر نشان ساخت: خانواده اولين گروه اجتماعي همه انسان‌ها است و در اين صورت پيوند عاطفي و هدايت نوجوان از سوي خانواده مي‌تواند به‌عنوان سپر دفاعي در برابر تجربه مصرف مواد توسط نوجوان عمل كند.
وي ادامه داد: مطالعات نشان مي‌دهد كه ترتيب و تقدم مواجهه كودكان و نوجوان با هر يك از اين عوامل يكسان نيست و براساس اولويت‌بندي اثرگذاري بر دوره‌هاي رشد آنان، مي‌توان گفت كه عوامل فردي، خانوادگي و همسالان بيشترين تاثير را در اين امر دارند.
اين پژوهشگر حوزه اعتياد با تاكيد بر اينكه خانواده و همسالان بيشترين تاثير را در عدم گرايش نوجوان به اعتياد دارند، گفت: انتظار والدين از پيشرفت تحصيلي، نزديكي عاطفي اعضا خانواده، قوانين خانواده در خصوص منع مصرف سيگار توسط اعضاء، حمايت عاطفي خانواده و نظارت و كنترل والدين از عوامل محافظت‌كننده خانوادگي در خصوص مصونيت فرزندان از اعتياد مي‌باشند.
حبيبي تصريح كرد: خانواده و گروه همسالان، محيط اجتماع، محله زندگي و مدرسه سالم، عدم غفلت و انحراف خانوادگي از موثرترين منابع پيشگيري مصرف در نوجوانان هستند.
وي سوء مصرف مواد را يك سندرم رفتار مشكل‌ساز دانست و اظهار داشت: داشتن يك زندگي منحرف مانند رابطه با همسالان منحرف، زندگي در خانواده‌هاي مصرف‌كننده مواد، تحصيلات پايين، نا آشنايي با هنجارهاي اجتماعي، درگير بودن در رفتارهاي بزهكارانه در سنين پايين از جمله ويژگي‌هاي اين سندرم رفتار مشكل‌ساز است.
حبيبي با بيان اينكه تحقيقي در اين زمينه بر روي 698 نوجوان (211 دختر و 487 پسر) انجام شده است، گفت: هدف از اين پژوهش بررسي نقش خانواده و همسالان به‌عنوان عوامل پيش‌بيني سوء‌مصرف مواد در نوجوانان بود.
وي با اشاره به يافته‌هاي اين پژوهش يادآور شد: اين پژوهش نشان داد كه نزديكي عاطفي بين والدين و فرزند و حمايت عاطفي و هيجاني آنان از وي، رابطه منفي با مصرف مواد و سيگار در نوجوان دارد و همچنين وجود فشار، تنش و تضاد درون خانواده با افزايش مصرف مواد و سيگار رابطه مستقيمي دارد.
اين پژوهشگر حوزه اعتياد ادامه داد: وجود مقررات و ضابطه‌مندي در بين اعضاء خانواده در انجام وظايف، اعمال مقررات سخت‌گيرانه ضد مصرف سيگار و مواد توسط والدين، نظارت و كنترل و مديريت رفتار فرزندان توسط والدين با ميزان كاهش مصرف مواد و سيگار در نوجوانان رابطه مستقيمي دارد.
حبيبي تاكيد كرد: عضويت نوجوانان در گروه‌هاي همسالان منحرف و خلاف‌كار، وجود رفتارهاي مشكل ساز در ميان همسالان در محيط مدرسه، الگو قرار دادن همسالان داراي رفتارهاي پرخطر و مصرف سيگار توسط دوستان و همسالان با افزايش ميزان احتمال مصرف مواد و سيگار نوجوانان در ارتباط است.
وي اظهار داشت: درمان اعتياد گران و دشوار است و نيازمند سيستم درماني جامع با رويكردهاي مختلف است، همچنين براي طراحي برنامه‌هاي پيشگيري مناسب، آگاهي از عوامل موثر در شروع و تداوم اعتياد امري ضروري است.
حبيبي در پايان خاطر نشان ساخت: خانواده اولين گروه اجتماعي همه انسان‌ها است و در اين صورت پيوند عاطفي و هدايت نوجوان از سوي خانواده مي‌تواند به‌عنوان سپر دفاعي در برابر تجربه مصرف مواد توسط نوجوان عمل كند.
true
true
https://parsipress.ir/?p=751
true
true
