چندی پیش بود که خبر توافق ظریف و تیم مذاکره کننده ایرانی با اشتون و ۵+۱، لبخندهایی شیرین را برای همه مردم به ارمغان آورد،ارمغانی که بوی صلح و سپیدی می داد و نه ایرانی ها که آمریکایی های صلح طلب اروپاییان و … دیگرانی را که منافعشان در رونق اقتصادی تجارت با ایران بود، خوشحال کرد. هرچند در این میان تند رو های هر دو طرف بنا به منافع تیمی و شخصی چندان دل خوشی از این بابت نداشتند اما آنچه مسلم است اینکه همواره امید به راه های تازه و بهتر شدن اوضاع، ملت ها و دولت ها را از تلخی سختی ها نجات داده و افکار عمومی جهانی همیشه بر پایه امید به آینده شکل گرفته است و این داستانی است که از ابتدای تاریخ بوده و نسخه ای پیچیده شده به تنهایی برای ملت ما نیست.

در بین همه خبرهای خوشحال کننده امروز ، اما “روزنامه وطن امروز” خود را سیاه پوش کرد و ساز مخالفی زد که ما چرا آب به آسیاب دشمن ریختیم…

و این همان روزنامه وطن امروز است که چند ماه قبل به دلیل مشکلات مالی و عدم دریافت حق یارانه کاغذ تعطیل شد و همکاران خبری ما در این روزنامه به جستجوی کار راه افتادند… و این نه قصه روزنامه وطن امروز که قصه همه روزنامه ها و رسانه های برخطی است که از امکانات دولتی بهره ندارند و این روزه به دلیل مشکلات اقتصادی بر مرز فنا نشسته اند.

اجازه بدهید با احترام کامل به ابراز عقیده یکدیگر و بیان دیدگاه ها از منظری جدی تر به مساله بحران اقتصادی در کشوری بپردازیم که اگر چه در میانه تحریم ها قد کشید، مستقل شد، راههای تجاری تازه را تجربه کرد، صنایع با فناوری بالا را راه اندازی کرد… اما در دهکده جهانی باید که خیلی خیلی بیش از این ها جلو برود و این جلو رفتن میسر نیست مگر با ایجاد روابط درست، با حفظ استقلال و پیدا کردن جایگاه جهانی برتر و قابل احترام. حالا سوال اینجاست ، آنها که امیدها را از این توافق نا امید می کنند آیا از گزارش بانک جهانی با این عنوان با خبر اند: افزایش رشد اقتصاد جهان، ادامه ضعف اقتصادی ایران

آیا می دانند۸۰ درصد معوقات بانکی کشور تنها در اختیار ۳۰ نفر است؟

آیا می دانند مفاسد بزرگ اقتصادی در اثر اقتصاد بسته و بحران زده به وقوع می پیوندد؟

آیا خبر دارند مجمع جهانی اقتصاد اعلام کرده است : افزایش نابرابری درآمد؛ بزرگترین تهدید جهانی در ۱۰ سال آینده

آیا می دانند طبق اعلام مرکز آمار ایران نرخ بیکاری در ایران به مرحله ‘بحرانی’ رسیده است؟

آیا از تعدا کشته شدگان حوادث هوایی و زمینی به دلیل تحریم قطعات خبر دارند؟ از مرگ و میر خانواده ها بدون در دسترس داشتن داروهای وارداتی چطور؟

و هزار اما و آیای دیگر؟

صد البته که پاسخ این نیست که رفع به تدریج تحریم ها راه حل همه مشکلات اقتصادی این سرزمین است، اما واقع بینانه که نگاه کنیم و علت و معلول ها را در جای درست بنشانیم، حتما به این نتیجه خواهیم رسید که در جریان آزاد تجارت جهانی و در رودخانه روان جریان اقتصاد؛ ما رشد و پیشرفتی بزرگ را تجربه خواهیم کرد و مدیون نسل های بعد ازخود نخواهیم بود آنچنان که نسل گذشته مدیون ما شد… امیدها را با دلایل واهی از توافق ژنو نا امید نکنیم.

نفیسه آذرخش